مجاز در نفثه المصدور

یکی از آرایه های ادبی در زبان و ادبیات فارسی مجاز است که در اصطلاح علم بدیع عبارت است ازاینکه شاعر در کلام خود کلمه ایرا در غیر معنای حقیقی به کارگیرد وبا استعمال قرینه ذهن مخاطب را از معنای ظاهری به معنای باطنی رهنمون سازد.مجاز انواعگوناگونی دارد واین آرایه ی ادبی در متون نظم ونثر یکی از پرکاربردها محسوب می شود..به همین دلیل پژوهشگردر این جستار بهبررسی واستخراج انواع مجاز در نفثه المصدور،که کتابی تاریخی-ادبی است تالیف محمدزیدری نسوی –منشی سلطان جلال خوارزمشاه-که در نیمه اول قرن هفتم به نثری مصنوع و مزین نگاشته شده است و روان شاد دکتر امیر حسین یزگردی آرا را تصحیح وتشریح کرده اند،می پردازد.یافته های پژوهش نشان می دهد در این اثر مجاز با علاقه های ذکر محل و اراده ای حال،علاقه تضادعلاقهسببیت،علاقه آلیت بیشترین بسامد و علاقه های ظرف و مظروف،کان و ماکان،ذکر صفت و حذف مضاف الیه کمترین بسامد را دارند.

کلیدواژه ها:

مجاز ، علاقه ، نفثه المصدور زیدری نسوی