تاثیر قصه درمانی بر کاهش اضطراب و احساس تنهایی در کودکان زلزله زده

زمینه: زلزله پیش از آنکه مسئلهای طبیعی باشد، مسئلهای اجتماعی است و آنچه که آنرا به فاجعه تبدیل میکند، تلفات و خسارت و نیز فهم و تلقی ما از این پدیده است. زلزله میتواند منجر به پریشانی روانشناختی در کودکان شود و تاثیر آن بر روی کودکان، سال ها بعد خود را نشان می دهد. اگر روان درمانی مناسبی روی آنها صورت نگیرد در آینده در ارتباط با جامعه دچار مشکلاتی می شوند که درمان آن دشوار است. به همین علت باید به دنبال درمانهای مناسبی بود تا هرچه زودتر بتوان آرامش روانی را به کودکان زلزله زده برگرداند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی قصه درمانی برکاهش اضطراب و احساس تنهایی در کودکان شهرستان قصرشیرین در سال 1396 انجام شده است. روش بررسی: مطالعه حاضراز نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش شامل 24 دختر پایه اول دبستان بود که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل جایگزین شدند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از پرسشنامه اضطراب کودکان و احساس تنهایی سنجیده شدند. نتایج قصه درمانی با استفاده از تحلیل کواریانس مورد ارزیابی قرارگرفت. یافته ها: داده ها با تحلیل کوواریانس و با کمک نرم افزار SPSS_23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که قصه درمانی در کاهش نشانه های اضطراب کودکان گروه آزمایش تاثیر نداشت اما در کاهش احساس تنهایی (P <0/001) تاثیرداشت. نتیجه گیری: میتوان نتیجه گرفت که قصهدرمانی در شرایط بحرانی در کاهش احساس تنهایی کودکان موثر است کما اینکه در پژوهش های دیگر تاثیر آن بر کاهش اضطراب هم تایید شده اما در این شرایط خاص چون زلزله همچنان ادامه داشته ممکن است تاثیرش بر کاهش اضطراب اندک بوده باشد.

کلیدواژه ها:

کودکان ، قصه درمانی ، اضطراب ، احساس تنهایی