مطالعه موردی حل مشکل کم رویی دانش آموزان (مورد: فاطمه دانش آموز پایه پنجم شهر اصفهان)

زمینه و هدف: پدیده کمرویی به عنوان یک معلولیت اجتماعی چنانچه به موق تشخیص داده نشود و درمان نگردد ممکن است آثار نامطلوبی به همراه داشته باشد و رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی فرد را به طور جدی متاثر سازد. لذا این پژوهش با هدف بهبود بخشیدن و کاهش مشکل کمرویی فاطمه دانش آموز پایه پنجم انجام شد. روش شناسی: توصیفی و از نوع اقدام پژوهشی است. در این تحقیق فاطمه دانش آموز مشغول به تحصیل در پایه پنجم ابتدایی شهر اصفهان مورد مطالعه قرار گرفت. برای این پژوهش علاوه بر مشاهده رفتار از مصاحبه و نیز سایت های مختلف علمی جهت گردآوری اطلاعات در خصوص کمرویی استفاده شد. یافته ها: با تشخیص این موضوع که از طرفی کمرویی فاطمه بخشی از شخصیت کلی اوست، از طرف دیگر ممکن است از یک تجربه خاص یا علل محیطی یا ترس و اضطراب ناشی شود، توانستم با ارائه راهکارهایی چون ایجاد ارتباط خوب، استفاده از جملات ناتمام، شرکت دادن در فعالیتهای گروهی، دادن مسئولیت و... نسبت به جلب اعتماد او و کاهش کمرویی اش قدمی بردارم. یافته های بدست آمده از این تحقیق این می باشد که با القای توانایی های کودکان و تقویت ویژگی های مثبت آنان و ایجاد فضای دوستانه در کلاس می توان محیط مناسبی برای شرکت فعال دانش آموزان به ویژه دانش آموزان کمرو فراهم کرد. نتیجه گیری: شناسایی علل کمرویی مهم ترین گام در کاهش کمرویی است. نقش اولیای دانش آموز و معلم در کاهش و افزایش کمرویی وی بسیار مهم می باشد و تشویق و ترغیب دانش آموز برای شرکت در کار گروهی نقش به سزایی در افزایش اعتماد به نفس او دارد.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، شخصیت ، اضطراب ، اعتماد به نفس