عقود بانکداری اسلامی و فضای کسب و کار در ایران

فضای کسب و کار مجموعه شرایط و محیط بیرون از بنگاه است که مدیر یا مالک بنگاه قدرت تغییر آن را ندارد. این فضا طیف گسترده ای از متغیرها را دربر داشته که از آن جمله می توان به محیط کلان اقتصادی مانند نرخ ارز، تورم، نرخ تسهیلات، محیط بین المللی مثل شرایط مساعد یا نامساعد سیاسی کشور و محیط اداری آن، کیفیت خدمات اداری، سلامت دستگاه اداری، سرعت انجام امور و میزان امنیت اشاره نمود. هدف اصلی تحقیق حاضر بررسی تاثیر عقود اسلامی بانکی بر فضای کسب و کار در ایران می باشد. برای گردآوری داده ها و اطلاعات مربوط به متغیرهای مدل در این پژوهش از داده های بانک مرکزی و سایت بانک جهانی بهره گرفته شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و برآورد مدل نیز از رهیافت خود رگرسیون با وقفه های توزیعی (ARDL) استفاده می شود. یافته های تحقیق حاکی از تاثیر مثبت و معنی دار مانده تسهیلات قرض الحسنه، مانده تسهیلات قراردادهای مبادله ای و مانده تسهیلات قراردادهای مشارکتی بر فضای کسب و کار هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت بوده است. همچنین شاخص توسعه انسانی و سرمایه گذاری مستقیم خارجی هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت بر فضای کسب و کار تاثیر مثبت داشته اند. تاثیر منفی تورم هم در کوتاه مدت و هم در بلندمدت بر فضای کسب و کار در کشور اثبات گردیده است. براساس برآورد مدل تصحیح خطا عدم تعادل های کوتاه مدت متغیر وابسته سالانه به میزان 54% کاهش یافته و به سمت تعادل بلندمدت حرکت می کند.

کلیدواژه ها:

فضای کسب و کار ، عقود اسلامی ، بانکداری اسلامی ، سرمایه انسانی ، سرمایه گذاری مستقیم خارجی