بررسی عناصر مشترک موسیقی ایرانی و نگارگری مکتب صفوی (مطالعه موردی : نگاره بارگاه کیومرث اثر سلطان محمد )

هنر ایرانی به سبب داشتن بن مایه های معنوی و حکمی از اهمیت بسزایی برخوردار است. هنرمند با بهره گیری از ابزارهای طبیعی و پرداخت آن ، به بازنمایی جهانی مثالی می پردازد. . چرا که او ، زیبایی و در نهایت حضور خداوند را در طبیعت مشاهده می کند .این نوع نگاه را در شاخه های مختلف هنر ایرانی می توان دید . با توجه به وجوه افتراق شاخه های هنری از حیث صوری و کارکردی به ویژه موسیقی و نگارگری ، واکاوی اشتراکات شان کمتر مورد توجه قرار گرفته است لذا این پرسش ضروری به نظر می رسد که چه عناصر مشترکی بین موسیقی و نگارگری وجود دارد موسیقی ایرانی )به معنای ساختار کلی( و نگارگری مکتب دوم تبریز به ویژه نگاره بارگاه کیومرث اثر سلطان محمد که یکی از برجسته ترین نگارگران مکتب صفوی تبریز است . نگاره بارگاه کیومرث با مضمونی حماسی از مجموعه نگاره های شاهنامه شاه تهماسبی است که دراین مقاله مورد بررسی قرار گرفته است . روش پژوهش توصیفی تحلیلی ، جمع آوری مطالب به شیوه کتابخانه ای ، از طریق فیش برداری و تصویر خوانی و در تجزیه و تحلیل داده ها از روش کیفی استفاده شده است .در پایان مشخص گردید که ، دو هنر مورد نظر ، دارای وجوه مشترکی در نوع بکارگیری عناصری مانند بافت ، تزئین ، مرکزگرایی و ... بوده و معانی و مفاهیمی چون جهان مثال و خیال را با ابزار بیانی متفاوت بیان می کنند .

کلیدواژه ها:

موسیقی ایرانی ، نگارگری ایرانی ، مکتب دوم تبریز ، سلطان محمد ، بارگاه کیومرث