بررسی سیمای زن در شاهنامه فردوسی

توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رویدادهای شاهنامه، فردوسی را از تهمت زن ستیزی مبرا میکند. وی در کنار نکوهش برخی زنان، از جنس زن به نیکی یاد میکند و در تمام ابیات به زیبایی درونی و زیبایی ظاهری زنان نیز اشاره میکند. فردوسی هرگز معتقد نبود که زنان در تمام زمینه ها همپایه مردانند، اما وی نیز به این نکته توجه دارد که مبادا زن نقش خود را در جامعه به عنوان مادر، همسر، خواهر و دختر از دست دهد و آن نقش الهی را که خدا به وی عطا فرمود، ما انسانها از وی دریغ کنیم .زن در آثار ادبی جهان از جایگاهی ویژه برخوردار است، در آثار ادبی فارسی نیز همچنین. در بسیاری از پژوهشهایی که درباره شاهنامه صورت گرفته و میگیرد، با نادیده گرفتن نقش زن که محرک اصلی بسیاری از حماسه ها بوده است روبرو می شویم. ما باید شناخت عمیقی از زنان برجسته شاهنامه و از نقش آنان در آفریدن این اثر جاویدان، همینطور از نقش داستانهای عاشقانه شاهنامه که زنان پایه اساسی این داستانها به شمار می روند، داشته باشیم. جایگاه زن در دوره های تاریخی مختلف شاهنامه یکسان نبوده است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، سیمای زن ، زنان برجسته