مروری بر ایمنی و خصوصیات شیرین کننده های کم کالری

تغییر الگوی زندگی و کم شدن تحرک انسان ها منجر به بروز مشکلاتی نظیر چاقی، فشار خون و دیابت گردیده است لذا تمایل به مصرف رژیم های غذایی کم کالری که دارای خصوصیات کیفی مطلوبی نیز باشد افزایش یافته است؛ در این راستا حذف و یا جایگزینی بخشی از ترکیبات سرشار از انرژی نظیر ساکارز یکی از روش های تولید محصولات غذایی سالم است. شیرین کننده های رژیمی معمولا به عنوان جایگزین های شکر استفاده می شوند؛ طعم آنها چندین برابر شیرین تر از شکر بوده اما مقدار کالری آنها کم و یا بدون کالری می باشد؛ همچنین این شیرین کننده ها قند خون را بالا نمی برند و خطر پوسیدگی دندان را کاهش داده و دارای قابلیت استفاده در انواع مواد غذایی می باشند و با توجه به تایید بیخطر بودن آنها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا ( FDA )، مصرف آنها در حد مجاز خطری برای سلامت انسان ایجاد نمی کند. به طور کلی شیرین کننده های کم کالری داری منشا طبیعی و یا مصنوعی هستند و در دو گروه کلی تقسیم بندی می گردند که گروه اول موادی با شیرینی بسیار زیاد بوده و در مقادیر کم جایگزین مقادیر بالای شکر میشوند که از آن جمله میتوان به آسه سولفام- K ، آسپارتام، نئوتام، ساخارین و سوکرالوز اشاره نمود و گروه دوم انواع پلی ال ها نظیر سوربیتول، مانیتول، زایلیتول، ایزومالت، اریتریتول، لاکتیتول و مالتیتول می باشد که مهمترین مشکل آنها هضم ناقص در بدن است؛ بطوریکه مصرف بیش از حد آنها منجر به ایجاد ناراحتی های دستگاه گوارش می شود در این راستا هدف از این پژوهش بررسی ایمنی و خصوصیات شیرین کننده های کمکالری می باشد.

کلیدواژه ها:

پلی ال ، ساکارز ، شیرین کننده ، کم کالری