جهت گیری های سازمان های منطقه ای در حوزه ترویج دموکراسی

دیدگاه نظریه پردازان روابط بین الملل و علوم سیاسی در زمینه عملکرد سازمان های منطقه ای در حوزهترویج دموکراسی یکدست و همسو نیست. اینکه زمان گذار از یک دولت تمامیت خواه نقش بازیگرانداخلی مشهودتر است یا بازیگران خارجی، همیشه مورد بحث قرار می گیرد. با این حال، اخیرا- به خصوص در دوره بعد از جنگ سرد و سناریوی جهانی شدن- سازمان های منطقه ای اهمیت زیادی پیدا کرده اند و فعالیت بیشتری به عنوان عاملین ترویج دموکراسی یافته اند. ظهور اخیر روحیه و منش دموکراسی طلبیدر ناحیه خاورمیانه که به آن بهار عربی هم می گویند (این عبارت توسط رسانه های غربی ابداع شد)باعث احیای مفهوم ترویج بین المللی دموکراسی شده است. بسیاری از سازمان های منطقه ای ماننداتحادیه اروپا، اتحادیه عرب، سازمان همکاری های خلیج و ناتو هم در منطقه خلیج فارس حضور دارند.انقلاب های اعراب باعث شده مسئله سازمان های منطقه ای و نقش آنها در پشتیبانی از حکومت هایدموکراتیک و استراتژی های اتخاذ شده در این زمینه به خصوص وقتی که لبنان، مصر و سوریه هنوز دروضعیت بن بست سیاسی قرار دارند، بیش از پیش مطرح شود. این مقاله با رویکردی کیفی مبتنی بر روشتبیینی، گفتمانی را در باب نقش سازمان های منطقه ای در زمینه ترویج دموکراسی و تشریح جایگاه آنهادر مواجهه با واقعیت های موجود در انقلاب اعراب با استفاده از روش تحلیل کتابخانه ای و اسنادی، ارائهمی دهد و نهایتا پیشنهادهایی برای ادامه مسیر این رخدادها بیان می دارد.

کلیدواژه ها:

ترویج دموکراسی ، سازمان های بین المللی ، سازمان های منطقه ای ، انقلاب اعراب