بررسی حساسیت رطوبتی و پیر شدگی بلند مدت بتن آسفالتی حاوی لاستیک ضایعاتی

درصدهای مختلفی از پودر لاستیک به دو روش تر و خشک به مخلوط اضافه شده و مقاومت کششی و حساسیت رطوبتی قبل و بعد از پیر شدگی بلند مدت مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته اند. نتایج نشان می دهند که در  روش اختلاط تر و خشک،  مقدار بهینه پودر لاستیک، که به ازای آن مقاومت کششی در حالت خشک و مرطوب حداکثر می باشد، به ترتیب 1 و 10% می باشد، که به ازای آنها، مقاومت کششی در حالت خشک در روش اختلاط خشک و تر، به ترتیب، 20 و 18% بیشتر از آن در مخلوط کنترل است. اما، در حالت مرطوب، مقاومت کششی نمونه های حاوی مقادیر بهینه پودر لاستیک در حالت خشک و تر تقریبا 0 و 17% بیش از مقاومت کششی نمونه کنترل است. در مخلوط آسفالتی بدون لاستیک و حاوی درصدهای مختلف لاستیک به روش خشک و تر، پیر شدگی باعث افزایش جزیی در مقاومت کششی می گردد.  از دیگر نتایج به دست آمده می توان به افزایش حساسیت رطوبتی در اثر پیر شدگی برای مخلوطهایی که لاستیک به صورت تر به آنها اضافه شده اشاره نمود، به طوری که نسبت مقاومت کششی نمونه هایی که مقدار بهینه پودر لاستیک به صورت تر به آنها افزوده شده از حداقل مورد نیاز مشخصات فنی کمتر می شود.  در حالی که، در مخلوطهایی که به آنها لاستیک به صورت خشک اضافه گردیده است، پیر شدگی باعث کاهش حساسیت رطوبتی می گردد و مخلوط حاوی مقدار بهینه پودر لاستیک دارای نسبت مقاومت کششی 98% می گردد.  

کلیدواژه ها:

بتن آسفالتی ، لاستیک ضایعاتی ، پیرشدگی ، حساسیت رطوبتی