نقش یادگیری مشارکتی در یادگیری کودکان بیش فعال

همواره روانشناسی تربیتی در صدد است با به کار گیری بهترین رویکردهای آموزشی، فرایند یادگیری را بهبود بخشد. هدف این پژوهش بررسی نقش یادگیری مشارکتی، به عنوان موثرترین رویکرد یاددهی-یادگیری، در یادگیری کودکان با اختلال شایع نقص توجه-بیش فعالی است. برای این پژوهش از روش مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج بررسی ها نشان می دهد که با توجه به ضعف های کودکان بیش فعال در کنش های اجرایی و مهارت های اجتماعی، و مزایای قابل توجه رویکرد یادگیری مشارکتی از جمله بهبود عملکرد تحصیلی و بهبود مهارت های اجتماعی، به کار گیری این روش تدریس برای کودکان بیش فعال مفید و کمک کننده است. از محدودیت های این مطالعه عدم پیشینه ی پژوهشی میدانی با عنوان مشابه بوده است؛ انتظار می رود این پژوهش با نشان دادن اهمیت موضوع، زمینه ساز پژوهش های بیشتری در این مهم باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، بیش فعالی ، کودکان ، مهارت اجتماعی