پایش ژئومرفولوژیکی خندق های مارنی در نواحی مرکزی استان خوزستان (مطالعه موردی: شهرستان باوی)

فرسایش خندقی یکی از اشکال تشدید شونده فرسایش در اراضی مرتعی و کشاورزی است که هشداری جدی در تخریب شدید اراضی محسوب می شود. مدلسازی و درک چگونگی توسعه خندق در طول زمان یک ضرورت مهم در راستای توسعه پایدار حوزه های آبخیز است. این مطالعه با تکنیک استفاده از عکس های هوایی و نیز روش های فتوگرامتریک به بررسی رشد طولی خندق ها، عوامل اصلی آن در دو دوره زمانی مختلف از سال 1372-1343 و 1392-1372 در زیرحوزه درب خزینه از حوزه شهید مدرس شهرستان باوی انجام گرفت. نتایج نشان داد که در دو دوره زمانی مذکور میزان متوسط رشد طولی خندق ها به ترتیب 0/37 و 0/65 متر در سال می باشد که بطور متوسط 77 درصد رشد نشان داد.

کلیدواژه ها:

خندق ، مارن ، ژئومرفولوژی ، باوی.