تبیین الگوی هوشمندسازی شهری با رویکرد توسعه پایدار

توسعه پایدار از مهمترین دغدغه پژوهشگران در دهههای اخیر است؛ زیرا تمامی ابعاد و جنبه های زندگی بشر را دربرمی گیرد.براین اساس، اصطلاح توسعه، معطوف به ارتقای سطح و کیفیت زندگی افراد و بهبود رفاه عمومی جامعه و پایداری آن است. برهمین اساس در طی قرون متمادی شهرها همیشه جوامع بشری را در راستای دستیابی به اهداف خود به خدمت گرفته اند. البتهباید این نکته را مدنظر قرار داد که شهرها، بر خلاف ابزارها و ماشین هایی که بر مبنای طراحی های دقیق شکل گرفته اند،ابزارهای جمعی هستند که ظهور آنها، مبتنی بر برنامه ریزی های دقیق نبوده و بسیاری از ویژگی های آنان به سادگی و بهخودی خود متجلی شده است. از جمله مشکلاتی که بر سر راه هوشمندسازی شهرها وجود دارد این است که مسئولین امر بایدهوشمندسازی شهری را به عنوان دغدغه ای مهم درک کنند و برنامه ریزی لازم را در این خصوص داشته باشند. بنابراین دیگربرنامه ریزی و مدیریت شهرها به شکل فعلی آن، نمی توانند پاسخگوی این پیچیدگی ها باشد، لذا مدیریت منسجم این عدمقطعیت ها، مستلزم برنامه ریزی برای ایجاد شهرها و جوامع هوشمند است. در همین راستا هدف اصلی پژوهش حاضر تبیینالگوی هوشمند سازی شهری با رویکرد توسعه پایدار با روش توصیفی می باشد که در گام نخست شهر هوشمند و مفاهیم مرتبطبا آن ارائه شده، در گام بعد، مولفه های کلیدی شهر هوشمند مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتیجه پژوهش نشان می دهدبه دنبال شکل گیری مفهوم دولت الکترونیک، اصطلاح شهر الکترونیک یا شهر هوشمند نیز مطرح شد. به گونه ای که امروزه یکیاز راه های شناسایی شهرهای پیشرفته جهان معیارهایی چون استفاده آنها از سیستم های هوشمندانه و خلاق در مدیریت شهریاست. البته در عصر حاضر با گسترش فناوری اطلاعات، اغلب شهرهای دنیا برای استفاده حداکثری از پتانسیل های زندگی شهریخود، برای دستیابی به اهداف یک شهر هوشمند تلاش می کنند. زیرا هرچه میزان هوشمندسازی در شهرها بالاتر باشد سببخواهد شد تا سهولت در کار مردم ایجاد شده و رضایتمندی عمومی بالاتری حاصل گردد.

کلیدواژه ها:

هوشمند سازی شهری ، رشد هوشمند ، توسعه پایدار