تبیین صفت حی و حیات از دیدگاه ملاصدرا و مصداق آن در مساکن سنتی تبریز(مطالعه موردی: خانه نیکدل)

تعالیم اسلامی برای ادامه حیات انسان ها در زمان ها و مکان های گوناگون اصول ثابتی را بیان می کنند که ایناصول عمدتا در نیازهای انسان، در نحوه زندگی او، در اصول شکل دهنده روابط او با جهان خارج، در اهداف زندگی او درنقش انسان در زمین و هدف خلقت او می توان پیجویی کرد. این اصول هم نظری است و هم عملی است آنچه که نسبت بهزمان و مکان و امکانات بر حسب مقتضیات زمانی و مکانی متغیر است روش های پاسخگویی به این اصول و ارزش هایمستتر در آن است.با اینکه تاثیر بی واسطه محل زندگی بر روان انسان ها بر هیچ کس پوشیده نیست اما امروزه بخش عمدهای از زندگیانسان ها در خانه هایی می گذرد که با پاسخگویی صرف و ابعاد جسمی انسان نسبت به ابعاد روحی و روانی انسان بی توجه بودند.این مسئله از آنجا که در طولانی مدت منجر به از هم گسیختگی روانی و تنزل کیفیت زندگی ساکنین شده است باعثشده است که انسان امروز به دنبال اصالت بخشیدن به نیازهای درونی خویش مقصدی فراتر از پاسخگویی به نیازهایفیزیکی در سر داشته باشد مقصدی که پاسخگوی نیازهای روانی او نیز باشد. تحقیق به واکاوی عوامل تاثیرگذار بر حیاتمعماری در نمونه موردی خانهی سنتی نیکدل تبریز میپردازد واین نتیجه حاصل میشود که، در گذشته مقوله ی حیات بهعنوان عنصری کلیدی در مساکن سنتی ایران وجود داشته و جزئی جدانشدنی از بوده و به صورت جدی و کاملتری درزندگی مردم تداعی پیدا میکرده و با زندگی آنها بخوبی گره خورده و عجین شده بود.

کلیدواژه ها:

حیات ، مسکن سنتی ، صفت حی ، خانهی سنتی نیکدل تبریز