طراحی فضای شهری کودکان با تاثیر ارتقاء یادگیری ازطریق آموزش غیر مستقیم

علی رغم اینکه کودکان سرمایه های آینده کشور محسوب می شوند ، به فضای آموزشی این قشر از افراد کمتر توجه می شود و عمدتا درفضاهاو مکان های نامناسب رشد می یابند بطوریکه شکوفایی ، پرورش ذهنی آنها چنانچه باید رشد نمی یابد. پژوهش های متعددی عوامل مختلفموثر بر رشد فعالیت کودک را مورد بررسی قرارداده اند .یکی از ویژگی های اساسی و سازنده انسان ، خلاقیت است که در رشد و تکامل فرد وتمدن بشری نقش موثری دارد و میتوان آن را با آموزش گسترش داد و شکوفا کرد.به تاثیر کیفیت اصول و شاخصه های طراحی محیط های آموزشی کودکان بر رشد خلاقیت آنها کمتر توجه شده است و متاسفانه در ایرانمحیط های آموزشی مانند مهدکودک ها وخانه کودک اکثرا در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا باکاربری غیرآموزشی تاسیس می گردند که بانقاشی و رنگ آمیزی ، ظاهرا به محیطی کودکانه تبدیل شده اند.درآموزش غیر مستقیم هدف،و سمت پیدا می کند و مفاهیم ،متعدد و گوناگون می شوند .هرکودکی ،هرچقدر که بخواهد و بتواند ،کشف میکند و یاد می گیرد. محدوده ای برای او تعیین نمی شود . کودک در فعالیت ها، بیشتر آزادی دارد .آموزش برایش جنبه بازی و سرگرمی پیدا میکند. می تواند خود برنامه اش را تنظیم و پرسش های گوناگون در زمینه آنچه فهمیده و کشف کرده است مطرح کند . ارزشیابی از دانسته های اونیزغیر مستقیم انجام می شود . آنچه درگفت وگو ، یا فعالیت های انفرادی و گروهی از او دیده می شود کافی است .امتحان و نمره ای در کارنیست . نتایج حاکی از تاثیر مثبت این عناصر بر بازی مشارکت خیال پردازی و کنجکاوی کودکان است.

کلیدواژه ها:

کودکان ، خلاقیت ، فضای آموزشی ، پرورش ذهنی