مصادیق فناوری در معماری سنتی ایران با بررسی نمونه موردی شناشیل و ارسی

با تعمیق در کاوش ها و بررسی های باستان شناسانه می بینیم که پیشینه معماری ایران به حدود هزاره هفتم قبل ازمیلادبر می گردد.از زمان ذکر شده تا کنون همواره هنر و معماری در ارتباط با مسایل مختلف توسعه و تکامل یافته اند. گوهرمعماری ایرانی را منطق ریاضی و عرفانی آن تشکیل می دهد.معماری سنتی ایرانی همواره در صدد پاسخگویی به نیازهایاساسی روانشناختی با استفاده از سازماندهی تعلق خاطر،سازماندهی قلمرو شخصی،سازماندهی تمرکز درونی فرد وسازماندهی ارتباطات اجتماعی برآمده است.در معماری سنتی ایران،بشر در همزیستی کامل با طبیعت و محیط اطرافش درفضایی لبریز ازکیفیات بسر می برد.اما آنچه امروزه، گریبان انسان کنونی را گرفته است،غرق شدن در مدرنیته و تکنولوژی وفاصله گرفتن از پیشینه سرشار از آرامش خود است.معماری سنتی ایرانی پیشینه باارزش خود می تواند مامنی برای درآغوش گرفتن انسان باشد.لذا باید خود را ملزم به استفاده از مصادیق تکنولوژی و مدرنیته از ارکان معماری سنتی بداند.در عصر جهانی شدن و گسترش فناوری ،همسو بودن هویت طراحی و ساخت معماری با بنیان های فرهنگی و تاریخی ازمهمترین چالش ها به شمار می آید.پیشرفت های سریع تکنولوژیکی در عصر حاضر و تاثیر آن بر سبک های معماری،باعثجبرگرایی تکنولوژیکی بعنوان یک رفتار همیشگی غالب گردیده است.اما پیچیدگی ها و ساختار های موجود فرهنگی وهویتی،نشان می دهند که فناوری بنیان و اساس برون رفت از این چالش ها را در ساخت مایه خود ندارد و در اینجاست کهاهمیت توجه به زمینه و سنت برای ما روشن می شود.آنچه بعنوان معماری سنتی از آن یاد می شود،اهتمام ورزیدن بهپاسخگویی در برابر اقلیم،فرهنگ و اجتماع می باشد .بنابراین استفاده از الگو هایی که در معماری پیشین ایران بکاررفتهاست،می تواند گره گشای دغدغه های انسان امروزی باشد.در معماری کنونی ایران آنچه که به دست فراموشی سپرده شدهاست،همان ارزش های متعلق به اقلیم و سنت می باشد که کمتر از گذشته لحاظ می گردد و امروزه اصول اینگونهطراحی ها به فراموشی سپرده شده و جامعه دچار معضلاتی گشته است.

کلیدواژه ها:

مصادیق فناوری ، معماری ، معماری سنتی ایران ، شناشیل ، پنجره های ارسی