بهبود عملکرد و اثر بویه ها در پاسخ و پایداری یک عرشه شناور دریایی بزرگ نسبت به سکوی نیمه مستغرق

به طورکلی سازه های شناور مهمترین نقش را در اکتشاف نفت و گاز در دریا دارند .انواع سازه های شناور وقتی بهعنوان سکوهای تولیدی در دریای عمیق مشغول به عملیات هستند نیازمند مهار می باشند. معمولا از کابل های مهار براینگهداری سازه های شناور در موقعیت مشخص و در شرایط دریایی استفاده می گردد. بهبود عملکرد سکوی شناور با توجه بهطیف امواج مشخص و افزایش پایداری سکو نسبت به سکوی نیمه مستغرق از اهداف ای تحقیق است. از آنجایکه استفاده ازبویه در سکوها برای اعماق زیاد دریا می تواند موجب کاهش وزن و شعاع مهارگردد پاسخ دینامیکی سکوی شناور مبتنی بربویه ها تحت تاثیر نیروهای باد و امواج در حوزه فرکانس و حوزه زمان به مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاکی از ایناست که با انتقال بخشی از بویانسی سکو به بویه ها میتوان گشتاور پیچ و نیروی هیو و سرج که امواج به سکو واردمی کنند را کاهش می یابد وعملکرد و پایداری بهتری نسبت به سکوی نیمه مستغرق داشته باشد. افزایش فاصله قرارگیریبویه از سکو میتواند موجب کاهش دامنه حرکت سرج و پیچ سکو شده و در عوض باعث افزایش دامنه حرکت هیو سکومیشود. در حرکت هیو تاثیر تغییر موقعیت بویه بر روی مهار بیشتر از دو حرکت سرج و پیچ می باشد و این نشان دهندهاهمیت موقعیت بویه بر روی حرکت هیو سکو می باشد. همچنین عملکرد اندازه بویه ها که افزایش اندازه بویه می تواندموجب افزایش دامنه حرکت سرج و پیچ و هیو سکو شود. همچنین در حوزه فرکانس نیز مشاهده می گردد که با افزایشاندازه بویه فرکانس تشدید سکو افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

بویه ، فرکانس تشدید ، تفرق ، پاسخ هیدرودینامیک