استفاده از منابع طبیعی و چشمه ها جهت توسعه و پیشرفت مناطق کمتر توسعه یافته (چشمه فدامی استان فارس)

منابع طبیعی جزو هویت و ریشه هر منطقه از کره زمین است که در طول تاریخ هر منطقه، نقش مهمی در توسعه و پیشرفت آن داشته است توسعه در هر منطقه بدون در نظر گرفتن پتانسیل طبیعی آن، همواره با مشکلات زیادی مواجه شده است. توسعه هر منطقه وابسته به آب، اقلیم، زمین، خاک و توپوگرافی آن است و در صورتی که یک منطقه چنین موهبت های خدادادی را داشته باشد، دارای پتانسیل بسیار بالائی است از ویژگی های طبیعی کشور ایران وجود چشمه های متعددی است که در نقاط مختلف وجود دارد که از جمله معروف ترین آنها چشمه های زاگرس می باشد که با کیفیت های مختلف از منطقه کردستان تا شمال تنگه هرمز در نقاط مختلف ظهور کرده اند. چشمه ها و رودها اولین منابع آبی هستند که ساکنان اولیه فلات ایران آنها را مورد استفاده قرار داده اند. از آنجایی که چشمه ها اغلب در نواحی کوهستانی و مرتفع ظاهر می شود و در ضمن، این آب ها اکثرا از کیفیت خوبی برخوردار است، این شرایط مساعد، توام با شرایط اقلیمی مناسب و نیز وجود زمین های قابل کشت در زیر دست چشمه ها، باعث شده که مردم، مناطق کوهستانی را برای سکونت مناسب تشخیص دهند و در آنجا اقامت کنند. این مقاله سعی دارد که منابع طبیعی و چشمه ها را به عنوان تکیه گاه مهمی برای توسعه مناطق کمتر توسعه یافته معرفی کند که مطالعه موردی آن، در زاگرس جنوبی، در محدوده جغرافیائی شهرستان داراب استان فارس تحت عنوان چشمه فدامی می باشد تحقیق از نوع توصیفی و تحلیلی مبتنی بر روش های کتابخانه ای و میدانی است نتایج نشان می دهد که منطقه مورد مطالعه به دلیل قرار گرفتن در مجاورت چندین سکونتگاه بزرگ انسانی با جمعیتی بالغ بر 10 هزار نفر، همواره پتانسیل توسعه و پیشرفت برای این مناطق را داشته و دارد؛ که این پیشرفت ها علاوه بر پیشرفت های کشاورزی و باغداری می تواند در زمینه گردشگری و اکوتوریسم نیز باشد. همچنین وجود رودخانه بزرگ با طغیان های متوالی سالانه، پتانسیل منطقه برای ایجاد سد را بالا برده است.

کلیدواژه ها:

منابع طبیعی ، توسعه ، استان فارس ، فدامی