رابطه نگرش دینی و رفتارهای خودمراقبتی سالمندان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نگرش دینی در رفتارهای خودمراقبتی سالمندان بود. جامعه پژوهش را سالمندان شهر تهران تشکیل دادند و 200 سالمند به روش نمونه گیری غیرتصافی در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری شامل پرسشنامه های خودمراقبتی سالمندان، جهتگیری مذهبی بود. تحلیل داده ها با روش همبستگی و رگرسیون انجام شد. نتایج نشان داد جهت گیری مذهبی بیرونی با خودمراقبتی جسمانی و خودمراقبتی عاطفی رابطه منفی معنادار، اما با خودمراقبتی روزانه رابطه مثبت و معنادار داشت. جهت گیری مذهبی درونی نیز با خودمراقبتی جسمانی رابطه منفی و معنادار داشت. به طورکلی نتایج پژوهش نشانداد که بین نمره کل نگرش دینی در رفتارهای-خودمراقبتی سالمندان رابطه معنیداری وجود ندارد اما برخی از زیر مولفه های نگرش دینی پیشبینی کننده برخی زیر مولفه های رفتارهایخودمراقبتی سالمندان است.

کلیدواژه ها:

نگرش دینی ، رفتارهایخودمراقبتی ، سالمندان.