تاثیر آموزش به روش پرسشگری بر انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان پسر

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر آموزش به روش پرسشگری بر انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان پسر پایه دهم دوره متوسطه دوم رشت بود. این پژوهش شبه آزمایشی بوده و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر پایه دهم دوره متوسطه دوم ناحیه 1 و 2 شهر رشت در سال تحصیلی 1396-97 به تعداد 3045 نفر است که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای نمونه ای به حجم 40 نفر انتخاب شد. در این پژوهش از بسته آموزش به روش پرسشگری و پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندروال (2010) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Spss20 و آزمون آماری تحلیل کوواریانس انجام شد. در بررسی فرضیه اصلی پژوهش یافته ها نشان داد که بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل در متغیر ترکیبی جدید حاصل از مولفه های انعطاف پذیری شناختی تفاوت معنیداری وجود دارد = 0/71) اثر پیلایی، p > 0/001، 33) = 27/33 ،.(F (3 در بررسی فرضیه های ویژه نیز یافته ها نشان داد که بین دو گروه آزمایش و کنترل در ادراک کنترل پذیری η2 = 0/33)، p > 0/001، 40) = 18/54 ،(F (1، ادراک توجیه رفتار η2 = 0/69) ،p > 0/001، 40) = 83/39 ،(F (1 و ادراک گزینه های مختلف η2 = 0/15) ،p > 0/001، = 6/94 1)،(F (40 تفاوت معنی داری وجود دارد. با توجه به تاثیر معنی داری که آموزش پرسشگری بر انعطاف پذیری دانش آموزان دارد، لذا ضروری است که این مهارتها در واحدهای درسی و دوره های آموزشی بدو خدمت و حین خدمت معلمان بیشتر مورد توجه قرار گیرد تا بتوانند دانش آموزانی برخوردار از روحیه پرسشگر و کنجکار و منعطف پرورش دهند.

کلیدواژه ها:

پرسشگری ، ادراک کنترل پذیری ، ادراک توجیه رفتار ، ادراک گزینه های مختلف ، انعطاف پذیری شناختی.