نقش پیش بینی کنندگی استرس شغلی پرستاری و استرس زناشویی در همدلی پرستاران با بیماران

پرستاری از جمله مشاغلی است که استرس شغلی در آن رایج است. و استرس شغلی بسیاری از عوامل(همچون عوامل جسمانی، روان شناختی، اجتماعی و خانوادگی) را تحت تاثیر قرار می دهد. با توجه به نقش مهم پرستاران درجامعه، شناسایی عوامل تاثیر گذار بر زندگی کار و زناشویی پرستاران و انجام اقدامات پیشگیرانه، لازم می نماید. لذا هدف پژوهش حاضر بررس نقش استرس شغلی و استرس زناشویی در همدلی پرستاران می باشد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی میباشد. نمونه ی این پژوهش شامل 120 نفراز پرستاران شهر تهران در سال 1396-97 می باشند که از بیمارستانهای تهران به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامهی استرس شغلی(گری تافت و اندرسون)، پرسشنامه بهزیستی ذهنی و مقیاس استرس زناشویی استهلکم تهران (STMSS) و مقیاس همدلی لامونیکا استفاده شد. همچنین جهت تحلیل داده های این پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان دادکه بین استرس شغلی پرستاری و بهزیستیی ذهنی همبستگی منفی وجود دارد. همچنین بین استرش شغلی پرستاری با استرس زناشویی نیز همبستگی مثبت و معناداری به دست آمد. براساس نتایج تحلیل رگرسیون استرس شغلی پرستاری می تواند 25 درصد از تغییرات بهزیستی ذهنی و 27 درصد از استرس زناشویی و 29 درصد از تغییرات همدلی را در پرستاران تبیین نماید. پرستاران به دلیل ماهیت استرس زای رشته و کارشان، از لحاظ جسمی- روانی و زندگی شخصی شان، تحت تاثیر استرس های ناشی از محیط کار قرار می گیرند که با کاهش بهزیستی ذهنی و افزایش استرس زناشویی آنها همراه است و در بلند مدت موجب احتمال بروز مشکلات روانی و مسائل زناشویی در پرستاران می شود.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، بهزیستی ذهنی ، استرس زناشویی ، همدلی ، پرستاری