پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس خودتنظیمی هیجانی و تاب اوری در نوجوانان پسر

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی سازگاری اجتماعی بر اساس خودتنظیمی هیجانی و تاب اوری در نوجوانان پسر انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود جامعه ی آماری شامل تمامی دانش اموزان پسر مقطع متوسطه بود، که در سال تحصیلی 98-97 در دبیرستان های شهر شیراز مشغول به تحصیل بودند. که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، نمونه ای به حجم 340 نفر انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری اجتماعی(بل، (1961، پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی(هافمن و کاشدان، (2010 و پرسشنامه ی تاب آوری کانر و دیویدسون استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. یافته ها نشان داد که متغیرهای تاب آوری و خود تنظیمی هیجانی توان پیش بینی سازگاری اجتماعی در نوجوانان را دارند. در نتیجه میتوان گفت با توجه به نقش تاب آوری و خودتنظیمی هیجانی بر سازگاری اجتماعی نوجوانان و اهمیت این دوره از زندگی، ضرورت توجه بیشتر به این موضوع در قشر نوجوانان احساس میگردد

کلیدواژه ها:

سازگاری اجتماعی ، خودتنظیمی هیجانی ، تاب اوری