طراحی بهینه سامانه های انرژی تجدیدپذیر برای پایگاه های مرزی با در نظر گرفتن سامانه سوخت رسانی بین پایگاهی

طراحی بهینه سامانه های انرژی تجدیدپذیر برای مناطق منفصل از شبکه، به عنوان یکی از راه حل های مناسب تامین انرژی، به جهت استفاده حداکثری از منافع این سامانه ها، صورت می پذیرد. جهت کسب نتایج واقعی تر و عملیاتی تر، باید سعی شود تا حد امکان مدل سازی انجام شده کامل تر و با در نظر گرفتن جزئیات صورت پذیرد. یکی از مناطق منفصل از شبکه که دارای اهمیت بالایی هستند، پایگاه های نظامی مرزی هستند. از لحاظ تامین انرژی، با وجود جدایی این پایگاه ها از یکدیگر از لحاظ الکتریکی، ولی به دلیل حضور سامانه حمل و نقل سوخت رسانی، رفتار مصرف انرژی این پایگاه ها به یکدیگر ارتباط می یابد. در این مقاله، از دیدگاه یک سازمان بالاسری، کاهش هزینه تامین انرژی مجموعه کل پایگاه ها به عنوان تابع هدف مسئله بهینه سازی طراحی، در نظر گرفته شده است. به منظور مدل سازی کامل مسئله، سامانه سوخت رسانی بین پایگاهی تحت مدل سازی قرار گرفته و به عنوان یکی از منابع هزینه ای مسئله در نظر گرفته شده است. قیود ارزیابی اقتصادی نیز جهت تضمین اقتصادی بودن سرمایه گذاری صورت پذیرفته، نوشته شده است. نتایج شبیه سازی صورت گرفته بر روی یک تست سامانه 4 پایگاهه، نشان می دهد که با استفاده از یک سرمایه گذاری اقتصادی، می توان هزینه کل تامین انرژی مجموعه را به میزان 78 درصد کاهش داد.

کلیدواژه ها:

سامانه انرژی تجدیدپذیر ، پایگاه مرزی ، سامانه سوخت رسانی ، طراحی بهینه