بازپژوهی در حکم روزه عاشورا

روایات روزه عاشورا با تنوع خود در اثبات روزه به عنوان واجب شرعی یا انکار آن در قالب امری حرام، با توجه به ملاحظات عقیدتی و سیاسی، حکمی متفاوت پیدا کردند. دامنه این اختلافات از محدثان متقدم شروع شد و با اوج­ گیری در دوران اخباریان دوباره احیاء گردید و زمان حاضر نیز در قالب ارائه فتاوا و شرح نویسی ذیل منابع فقهی و جوامع روایی ادامه یافته است. تحلیل فقه­ الحدیثی مجموعه روایات اثباتی در مقابل انکاری روزه عاشورا می تواند راهگشای مهمی در فهم اصل صدور و صحت آنها باشد و در این مسیر، درک تاثیر واقعه عظیم کربلا از یک طرف، تاریخچه صدور این روایات در دیگر سو و در نهایت موضع­ گیری ائمه(ع)، تاثیری به­ سزا و دریافت فهمی مشترک از آنها خواهد داشت. امام باقر(ع) و امام صادق(ع) با پیش­ بینی نتیجه عمل به روایت صوم عاشورا در به انحراف کشاندن اهداف قیام عاشورائیان به مقابله با بدعت و سیاست­ ورزی اموی رفتند و با خدشه در صدور و محتوای روایات صوم، این روایات را با واقعه کربلا همخوان ندانستند.

کلیدواژه ها:

فقه الحدیث ، روزه عاشورا ، استحباب ، کراهت ، بنی امیه