مقادیر مختلف آب و کود ازت بر عملکرد و اجزای عملکرد دو رقم پنبه ( گلستان و ب 557)

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 376

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JWSC-26-6_011

تاریخ نمایه سازی: 4 مرداد 1399

چکیده مقاله:

چکیده سابقه و هدف: پنبه گیاهی است که به مقدار آب آبیاری و زمان آبیاری واکنش زیادی نشان می دهد و نظر به کمبود آب در استان گلستان، لزوم استفاده بهینه از واحد آب مصرفی را بیش از پیش نشان می دهد. این امر جز با بکارگیری روش های مدرن آبیاری سطحی یا آبیاری تحت فشار و اعمال مدیریت مطلوب آبیاری و افزایش کارآیی مصرف آب محقق نخواهد شد. مواد و روش ها: این آزمایش به صورت طرح کرت های خرد شده نواری در قالب فاکتوریل با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم آباد اجرا شد. پارامترهای فیزیکی و شیمیایی خاک از قبیل بافت خاک، وزن مخصوص ظاهری، درصد رطوبت ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی، شوری و اسیدیته خاک قبل از کشت با نمونه گیری از دو عمق 25-0 سانتی متر و 50- 25 سانتی متری اندازه گیری شد. نیاز کودی مزرعه با توجه به نتایج حاصل از آزمایشات محاسبه شد. فاصله کشت پنبه در طول سطح مورد مطالعه یکسان در نظر گرفته شد. قبل از کشت آبیاری به دلیل تامین رطوبت خاک انجام شد. کاشت دو رقم پنبه بصورت تصادفی انجام شد. در طول دوره رشد و قبل از اولین آبیاری، سیستم آبیاری بارانی تک شاخه ای اجرا شد. در طول دوره ی رشد، آبیاری بر اساس نیاز آبی کرت5I مورد سنجش قرار گرفت و آبیاری بر اساس نیاز آبی این کرت تا رسیدن به ظرفیت مزرعه ادامه یافت. در طول دوره ی رشد علایم و شاخص های اجزای عملکرد شامل اندازه گیری رشد گیاه، زمان اولین گل دهی، زمان اولین محصول و غیره و در نهایت عملکرد ثبت شد. تیمارهای مقادیر مختلف آب آبیاری شامل دیم تا آبیاری بیش از نیاز آبی به عنوان کرت اصلی و تیمارهای مقادیر مختلف کود نیتروژن شامل 0، 33، 66 و 100 درصد توصیه کودی و نیز ارقام پنبه به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شدند. یافته ها: نتایج نشان داد بیشترین عملکرد با 4362 کیلوگرم در هکتار مربوط به تیمار 4I و کمترین عملکرد مربوط به تیمار دیم (بدون آبیاری) با 3379 کیلوگرم در هکتار بود. عملکرد تیمارهای 2I، 3I، 4I، 5I و 6I نسبت به تیمار دیم (1I) به ترتیب به میزان 2/2، 7/16، 1/29، 1/8 و 7/15 درصد بیشتر بود. در بین تیمارهای کودی بیشترین عملکرد مربوط به تیمار بدون نیاز کودی بود که اختلاف آن با تیمارهای 66 و 100 درصد نیاز کودی معنی دار بود. در حالی که کمترین عملکرد مربوط به تیمار 66 درصد نیاز کودی بود. در سال تحقیق انجام شده (1391) به علت بارندگی های مناسب در فصل کشت، بوته های پنبه از رشد مناسبی برخوردار بودند و هر گونه آب اضافی یا کود نیتروژن باعث تسریع رشد رویشی شد که در نهایت منجر به کاهش رشد زایشی و متعاقب آن کاهش عملکرد شد. از نظر درصد زودرسی، تیمارهای دیم و 4I زودرس ترین و دیررس ترین تیمارها بودند. مقادیر مختلف کود نیتروژن تاثیری بر درصد زودرسی نداشتند. بیشترین تعداد قوزه در بوته مربوط به تیمارهای 5I و 6I بود که اختلاف آن با تیمارهای 1I و2I معنی دار بود اما با تیمارهای 3I و 4I معنی دار نبود. میزان مصرف کود نیتروژن از 0 درصد تا 100 درصد نیاز کودی تاثیر معنی داری بر تعداد قوزه در بوته نداشت. نتیجه گیری: عملکرد رقم گلستان به میزان 9/17 درصد از رقم ب557 بیشتر بود. کارایی مصرف آب در تیمار دیم و تیمار آبیاری کامل بترتیب به میزان 1.51 و 0.81 کیلوگرم بر متر مکعب در هکتار بود. رقم ب557 زودرس تر از رقم گلستان بود. دو رقم پنبه به نام-های گلستان و ب557 از نظر تعداد قوزه در بوته یکسان بودند. پیشنهاد می گردد از رقم گلستان به عنوان الگوی کشت پایه انتخاب گردد. در سال های زارعی پر آب بصورت دیم کاشت انجاب شود و یا آبیاری به صورت تکمیلی انجام پذیرد

نویسندگان

صالح مهموم سالکویه

مهندسی آب، دانشکده آب و خاک

ابوطالب هزار جریبی

دانشیار گروه مهندسی آب، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان

قربان قربانی نصر آباد

گرگان- موسسه تحقیقات پنبه کشور

حسین شریفان

دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان