بررسی تاثیر تغییرات ژئوسل بر پایداری شیروانی در خاک غیراشباع

این پژوهش به بررسی عملکرد و بازدهی مسلح کننده ژئوسل در پایداری شیروانی مسلح شده با لایه ژئوسل در شرایط خاک غیراشباع می پردازد. شیروانی مسلح شده با ژئوسل به دلیل اینکه مسلح کننده ژئوسل دارای ارتفاع (سه بعدی) بوده، همانند یک تیر در خاک عمل می کند و به دلیل داشتن خصوصیات خمشی، دارای ممان اینرسی و در نتیجه مقاومت خمشی نیز می باشد. این امر، سبب کاهش جابه جایی شیروانی و افزایش ضریب اطمینان شیروانی خواهد شد. در نظر گرفتن شرایط غیراشباع برای خاک، کمک زیادی در ایجاد نتایج نزدیک به واقعیت می کند. یکی از مدل های شناخته شده در میان مدل های الاستوپلاستیک برای مدل سازی خاک های غیراشباع، مدل بنیادی بارسلون می باشد که این مدل به نرم افزار FLAC2D توسط کدنویسی اضافه شده است. در این مطالعه، به بررسی تغییرات ضخامت، طول و تعداد لایه ژئوسل بر پایداری شیروانی پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که بازده مسلح کننده ژئوسل در افزایش ضریب اطمینان به تعداد لایه و عمق قرارگیری آن بستگی دارد. با افزایش عمق قرارگیری اولین لایه ژئوسل نسبت به ارتفاع شیروانی، مقدار جابه جایی جانبی و قائم خاک در قسمت بالای شیروانی افزایش خواهد یافت. همچنین ظرفیت باربری با افزایش طول لایه ژئوسل افزایش می یابد. با افزایش طول لایه ژئوسل، مقاومت سطح مشترک، مقاومت کششی بسیج شده و ممان خمشی افزایش می یابد.همچنین با افزایش ضخامت ژئوسل مقدار ممان اینرسی افزایش یافته و در نتیجه، مقدار لنگر خمشی مسلح کننده ژئوسل افزایش پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

خاک غیر اشباع ، مدل پایه ای بارسلون ، شیروانی ، ژئوسل ، FLAC2D