مقایسه اثربخشی آموزش های هوش سازمانی، مهارتهای زندگی در محیط کار و توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی در کارمندان دارای استرس شغلی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش های هوش سازمانی، مهارتهای زندگی در محیط کار، توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی کارکنان دارای استرس شغلی بود. روش پژوهش شبه آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه پژوهش شامل 80 کارمند مبتلا به استرس شغلی (20 نفر گروه آزمایش 1 (آموزش هوش سازمانی)، 20 نفر گروه آزمایش 2 (آموزش مهارتهای زندگی در محیط کار)، 20 نفر گروه آزمایش 3 آموزش توانمندسازی کارکنان و 20 نفر گروه کنترل بود که به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه بهره وری هرسی و گلداسمیت (1999)، پرسشنامه جامعه پذیری سازمانی تائورمینا (1997) و پرسشنامه استرس شغلی رایس (1992) بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا، آنکوا و تحلیل واریانس چندراهه، تک متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد، آموزش های هوش سازمانی، مهارتهای زندگی در محیط کار، توانمندسازی کارکنان باعث افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی کارکنان دارای استرس شغلی گروه آزمایش (1)، (2)، (3) در مقایسه با گروه کنترل شد و همچنین، مشخص شد بین آموزش های هوش سازمانی، مهارتهای زندگی در محیط کار، توانمندسازی کارکنان بر بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی کارکنان دارای استرس شغلی تفاوت معناداری وجود دارد و توانمندسازی کارکنان نسبت به آموزش های هوش سازمانی، مهارتهای زندگی در محیط کار در افزایش بهره وری سازمانی و جامعه پذیری سازمانی کارکنان دارای استرس شغلی اثربخشی بیشتری داشت.

کلیدواژه ها:

هوش سازمانی ، مهارتهای زندگی در محیط کار ، توانمندسازی ، بهره وری سازمانی ، جامعه پذیری سازمانی ، استرس شغلی.