طراحی و اعتباریابی پرسشنامه مهارت های ارتباطی هفت گانه قاسمی

هدف کلی: این پژوهش با هدف اعتباریابی پرسشنامه مهارت های ارتباطی هفت گانه قاسمی در بین دانشجویان دانشگاه پیام نور کشور تدوین شده است. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- پیمایشی، از نظر هدف توسعه ای که جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی انجام شد. جامعه آماری پژوهش را دانشجویان پیام نور کشور در سال تحصیلی 95-96 تشکیل دادند. بر اساس حجم جامعه نامحدود تعداد 384 نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که در نهایت تعداد 400 پرسشنامه جمع آوری شد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تعیین سطح مهارت های ارتباطی هفت گانه قاسمی (1396) استفاده شد. روایی صوری و محتوی پرسشنامه توسط صاحب نظران تایید و روایی سازه نیز از طریق تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی دراین پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (0/883) به دست آمده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل عاملی تاییدی و اکتشافی در نرم افزار spps23 و نرم افزار Amos استفاده گردید. یافته ها: بر اساس نتایج تحلیل عاملی اکتشافی هفت عامل، -1 مهارت سخن گفتن (12/688)، -2 مهارت گوش دادن (11/859)، -3 مهارت خواندن (10/738)، -4 مهارت زبان تنی -5 (10/551) مهارت دیدن (8/837)، -6 استفاده از ابزارهای ارتباطی روزمره و نوین (7/444) و -7 مهارت نوشتن (6/929) به عنوان مهارت های ارتباطی هفت گانه شناسایی شدند که در مجموع 69/045 درصد از واریانس 21 گویه را تبیین می کنند. همچنین نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که تمامی عامل های مستخرج از روایی بالایی برخوردارند و مقادیر (GFI) و (CFI) نشان از برازش مطلوب مدل پژوهش حاضر را دارد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از مناسب بودن این پرسشنامه و توسعه و استفاده این ابزار در بین نمونه های دیگر را دارد.

کلیدواژه ها:

اعتباریابی ، مهارت های ارتباطی ، دانشجویان