رابطه سبک زندگی فعال با کیفیت زندگی و رضایت شغلی در بین دبیران زن ورزشکار استان تهران

مفهوم رضایت شغلی بیانگر احساسات و نگرش های مثبتی است که شخص نسبت به شغلش دارد حدی است که افراد از شغل خود راضی هستند و آن را دوست می دارند.در سال های اخیر مفهوم کیفیت زندگی به مثابه ی شاخص مهمی از سلامتی مطرح شده ومولفه ای موثردر نیاز های بهداشتی شناخته شده است.سازمان بهداشت جهانی در سال 2000، کیفیت زندگی را درک افراد از موقعیت خود در زندگی از نظر فرهنگ ، سیستم ارزشی که در آن زندگی می کنند ، اهداف،انتظارات، استانداردها و اولویت های آنان تعریف کرده است. وسبک زندگی به مجموعه ای از خصوصیات ، الگوهای عادتی وویژگی های رفتاری هر انسانی اطلاق می شود که اکتسابی بوده وتحت تاثیر زمینه های خانوادگی ووضعیت اقتصادی و اجتماعی او قرار می گیرد. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه سبک زندگی فعال با رضایت شغلی وکیفیت زندگی دبیران زن ورزشکار استان تهران انجام شده است.در این پژوهش پیمایشی ،نمونه ای شامل 110 نفر از دبیران زن ورزشکار به شیوه ی هدفمند انتخاب شدند. گرد آوری داده ها با استفاده ازدو پرسشنامه کیفیت زندگی (آرنسون) و رضایب شغلی کورنل و مینه سوتا بود.داده ها با استفاده از روش های همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد بین متغیر سبک زندگی فعال با کیفیت زندگی و رضایت شغلی رابطه وجود دارد .هر چه افراد سبک زندگی فعال تری داشته باشند از رضایت شغلی وکیفیت زندگی بالاتری برخوردار خواهند بود. افراد فعال واکنش های شناختی، عاطفی و سنجشی مثبت تری نسبت به شغلشان نشان می دهند، از کار خود لذت می برند و آن را محور اصلی زندگی خود تلقی می کنند. ازیافته های مطالعه حاضرمی توان چنین استنباط نمود که داشتن سبک زندگی فعال از جنبه های مهم وموثربرارتقا کیفیت زندگی و رضایت شغلی افراد بوده و راه کاری در جهت موفقیت سازمان ها محسوب می شود.بنابراین تشویق وترغیب افراد به انجام فعالیت های بدنی امری مهم ونیاز مند توجه بیشتر به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، سبک زندگی فعال ، رضایت شغلی