ارتباط بین فعالیت جئمانی با تحلی رفتگی شغلی کارکنان اداره ورزش و جوانان استان یزد

هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط بین فعالیت جسمانی با تحلیل رفتگی شغلی کارکنان اداره ورزش و جوانان استان یزد بود. روش شناسی: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود که به شکل میدانی انجام گرفت. جامعه آماریاین پژوهش را کلیه کارکنان اداره ورزش و جوانان استان یزد تشکیل دادند که کل جامعه آماری به عنوان نمونه آماری انتخاب و تعداد 182 پرسشنامه توزیع شد که تعداد 180 پرسشنامه قابل تجزیه و تحلیل آماری بود.جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه فعالیت جسمانی بک و شارکی 1986 و پرسشنامه تحلیل رفتگی شغلی هازل و مسلش(با 3 مولفه فرسودگی عاطفی،عملکرد فردی،مسخ شخصیت ( 1986 ) استفاده شد که روایی آن در تحقیقات گذشته مورد تایید قرار گرفته بود(رمضانی نژاد 1387 ) برای محاسبه پایایی ابزار از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد α=0/89 جهت تجزیه تحلیل آماری داده ها از آزمون K-S برای نرمال بودن توزیع داده ها و از آزمون همبستگی مک پیرسون جهت تعیین ارتباط بین متغیرهای پژوهش استفاده شد. یافته ها:نتایج نشان داد که بین فعالیت جسمانی با تحلیل رفتگی شغلی در بین کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان یزد ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد P‹0.001 همچنین از دیگر نتایج این بود که بین فعالیت جسمانی با مولفه های فرسودگی عاطفی،عملکرد فردی،ارتباط مثبت و معنی داری یافت شد P‹0.001 و بین فعالیت جسمانی با مسخ شخصیت ارتباط معنی داری وجود نداشت P›0.001 نتیجه گیری: بطور کلی نتایج نشان داد که فعالیت جسمانی یکی از عوامل تاثیرگذار بر کاهش تحلیل رفتگی شغلی کارکنان اداره ورزش و جوانان استان یزد می باشد. لذا به مدیران ارشد این اداره توصیه می شود که با ایجاد جو سالم و مطلوب و برنامه ریزی برای ترغیب و ایجاد انگیزه برای انجام فعالیت جسمانی توسط کارکنان برای کاهش تحلیل رفتگی ناشی از این شغل اهتمام ورزند

کلیدواژه ها:

فعالیت جسمانی ، تحلیل رفتگی شغلی ، اداره ورزش ، یزد