بررسی تاثیر روش زایمان بر سطح هورمون های عملکردی تیروئید در هنگام تولد، یک مطالعه مقطعی

مقدمه: اثر دردهای زایمانی و هیپوکسی هنگام زایمان بر روی پروفیل متابولیکی و اندوکرینولوژی نوزاد پس از تولد خصوصا هورمون های عملکردی تیروئید ناشناخته است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین روش زایمان با سطح هورمون های عملکردی تیروئید و گازهای خونی در بند ناف نوزاد در هنگام تولد انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 98-1397 بر روی 240 زن باردار تک قلو و ترم و بدون سابقه مشکلات تیروئیدی در بیمارستان شهید اکبرآبادی تهران انجام شد. افراد بر حسب روش زایمان به سه گروه 80 نفری: زایمان طبیعی، زایمان سزارین اورژانس و زایمان سزارین انتخابی تقسیم شدند. بلافاصله پس از تولد نوزاد، هورمون محرک تیروئیدی، تری یدوتیرونین، تیروکسین و نیز گازهای خونی شامل اکسیژن ورید نافی، دی اکسید کربن، میزان اشباع اکسیژن و PH بند ناف نوزادان متولد شده اندازه گیری گردید و ارتباط آنها با روش زایمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون آنالیز واریانس، آنالیز کوواریانس، کروسکال والیس و آزمون توکی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سطح TSH در گروه زایمان سزارین اورژانس بیشتر از زایمان طبیعی (001/0=p) و همچنین بیشتر از زایمان سزارین انتخابی (034/0=p) بود. میانگین سطح این هورمون بین زایمان طبیعی و زایمان سزارین انتخابی اختلاف معنی داری داشت (001/0=p). میانگین pH و PO2 در گروه زایمان سزارین انتخابی بیشتر از گروه زایمان طبیعی (024/0=p، 001/0=p) و گروه زایمان سزارین اورژانس بود (014/0=p، 037/0=p). به همین ترتیب میانگین سطح سرمی بندناف PCO2 در سه گروه اختلاف معنی داری داشت (001/0=p) و در گروه زایمان سزارین انتخابی به طور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر بود (001/0=p) و همچنین میانگین سطح سرمی بندناف PCO2 بین دو گروه زایمان طبیعی و زایمان سزارین انتخابی اختلاف معنی داری وجود نداشت (05/0