تغییرات عملکرد، خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم آروماس (Aromas) تحت تاثیر هدایت الکتریکی محلول غذایی ناشی از کلرید سدیم

سابقه و هدف: اغلب مناطق ایران خشک و نیمه خشک بوده و آب آبیاری در این مناطق دارای هدایت الکتریکی بالا بوده و اکثرا شور می باشند. اصلاح آب و خاک های شور فرآیندی هزینه بر و زمان بر بوده و عملا امکان پذیر نیست. بنابراین ارزیابی میزان تحمل گونه ها و ارقام مختلف گیاهی به شوری جهت کشت در این مناطق امری ضروری است. توت فرنگی (Fragaria ananassa Dusch.) از ریز میوه هایی است که بواسطه ی ترکیبات مغذی فراوان و طعم و مزه ی مطلوبی که دارد، تقاضای بالایی در بازار دارد. این ریزمیوه دارای ارقام مختلف با میزان عملکرد و حساسیت های متفاوت به تنش ها می باشد. لذا در این پژوهش میزان حساسیت توت-فرنگی رقم آروماس به سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: به منظور ارزیابی تاثیر سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی بر عملکرد و خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم آروماس، آزمایشی بصورت گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی در مرکز پژوهشی به نژادی و به زراعی توت فرنگی دانشگاه کردستان اجرا گردید. بستر کشت کوکوپیت و پرلیت با نسبت مساوی و محلول غذایی مورد استفاده، هوگلند تغییر یافته بود. سطوح مختلف هدایت الکتریکی محلول غذایی (7/0، 2، 3، 4 و 5 دسی زیمنس بر متر) با اضافه کردن کلرید سدیم به آن آماده گردید. برای ارزیابی های فیزیولوژیک و بیوشیمیایی از نمونه های برگی فریز شده استفاده گردید. سپس در انتهای دوره آزمایش خصوصیات عملکردی بوته ها اندازه گیری شد و داده های بدست توسط نرم افزار SAS آنالیز شده و مقایسه میانگین ها به روش LSD انجام شد. یافته ها: نتایج تجزیه واریانس بیانگر تاثیر معنی دار هدایت الکتریکی محلول غذایی بر تمام صفات اندازه گیری شده بود. بیشترین میانگین تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، تعداد طوقه، وزن خشک طوقه، وزن خشک کل بوته، تعداد میوه، وزن تک میوه و عملکرد کل میوه متعلق به بوته های آبیاری شده با محلول غذایی با هدایت الکتریکی 7/0 دسی زیمنس بر متر بود و با افزایش هدایت الکتریکی محلول غذایی، از میزان صفات یاد شده کاسته شد. همچنین بیشترین محتوی نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشاء سلولی، پروتئین های محلول کل، کلروفیل و کاروتنوئید و پتاسیم برگ متعلق به بوته های تیمار 7/0 دسی زیمنس بر متر بود. در حالیکه بیشترین میزان کربوهیدرات های محلول کل، پرولین، پراکسید هیدروژن، میزان فعالیت آنزیم های پراکسیداز و سوپراکسید دیسموتاز، مالون دی آلدهید و سدیم برگ در بوته هایی مشاهده شد که محلول غذایی با هدایت الکتریکی 5 دسی زیمنس بر متر را دریافت نموده بودند. شیب کاهش عملکرد، 02/49 به ازای افزایش هر واحد هدایت الکتریکی محلول غذایی بدست آمد و آستانه ی تحمل به شوری این رقم بر اساس عملکرد میوه و ماده خشک کل، کمتر از 2 دسی زیمنس بر متر بود. نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق حاضر، توت فرنگی رقم آروماس به شدت تحت تاثیر هدایت الکتریکی محلول غذایی قرار گرفت و خصوصیات مورفولوژیک، فیزیولوژیک، بیوشیمیایی و عملکردی آن بطور معنی داری تغییر یافتند. براساس مشاهدات، به نظر می رسد رقم آروماس توانایی تحمل هدایت الکتریکی بالای محلول غذایی را نداشته و بایستی برای دست یابی به عملکرد مطلوب این رقم، از محلول های غذایی با هدایت الکتریکی کمتر از 2 دسی زیمنس بر متر استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

پراکسیداز ، پرولین ، شوری ، کربوهیدرات ، وزن میوه