بررسی تطبیقی ساختار پیمون در معماری تاریخی ایران و سیستم مدرن قالب تونلی

مطالعه تاریخ در هر سطحی منجر می شود تا انسان با یاد گرفتن از گذشته بتواند با الهام گرفتن از الگوها و ساختارهای کوه و با تحلیل این الگوها و ساختمان ها و تطبیق آنها با نیازهای روز بتواند ساختارهای را ایجاد کند تا بتواند پاسخگوی نیازهای انسان مدرن باشد. این پدید در هر سطحی و در هر زمینه ای قابل بررسی می باشد اما در زمینه معماری عموما در بحث استفاد از تکنولوژی های گذشته به شکل مدرن شد و ساختارهای مورد استفاد انسان مدرن می تواند موورد استفاده قرار گیرد. در بسیاری از موارد در میابیم که تکنولوژی هایی که عموما در تاریخ و در باستان استفاده شدن تکنولوژی های خیلی ابتدایی نبودند بلکه روش ها و ساختارهای نسبتا پیش رفته بودند که انسان امروز می تواند با یادگیری از آن به بسیاری از نیازهای خود پاسخ دهد. در این میان میتوان به پدیده های مختلف اشاره کرد مانند اهرام بزرگ مصر که با گذشت چندین هزار سال از ساخت این پدیده ها انسان هنوز با تکنولوژی امروز می تواند چنین پدیده هایی را ایجاد کنود و همواره در حال مطالعه ساختارها و تکنولوژی های موجود در این ساختن معماری کهن می باشد. این پژوهش سعی دارد با رویکردی مروری تطبیقی با بررسی یکی از مفاهیم معماری ایران باستان با نام پیمان و بررسی اثرگذاری این پدید در معماری کهن ایران به مقایسه ساختاری و تطبیقی این پدید با سیستمی مدرن با نام قالب تونلی بپردازد. انتظار نمی رود که این دو سیستم و ساختار در معماری شباهت های خیلی زیادی هم داشته باشند و بتوان آنها را یکی دانسته اما میتوان در بطن مفاهیم این دو مفهوم دریافت که بسیاری از ساختارهای این دو پدیده با یکدیگر شبیه است با بررسی بسیاری از شواهد تاریخی و بررسی ویژگی های تکنولوژی این پدیده ها ما سعی بر آن است به بررسی شباهت های ساختاری و مفهومی این دو پدید پرداخته شود.

کلیدواژه ها:

مصالح ، پیمون ، ساز ، قاب تونلی