تبین رابطه شاخص های جمعیتی و امایش مناطق مرزی استان ایلام

امایش سرزمین در یک کشور با در نظر گرفتن توان اکولوژیکی، نیروی انسانی، تکنولوژی و منابع مالی متعلق به آن کشور و درخور آن می تواند تحقق یابد و انجام ان در محیط یاد شده موجب توسعه پایدار خواهد بود از این رو، هدف تحقیق حاضر، تبین رابطه شاخص های جمعیتی و امایش مناطق مرزی استان ایلام بوده بنابراین، جامعه آماری تحقیق را تعداد 3 شهرستان مرزی استان ایلام در سال 1395 تشکیل داده است. این تحقیق به روش توصیفی تحلیلی و با استفاده از مدل های کمی به انجام رسیده است داده های تحقیق به روش کتابخانه ای (اسنادی) جمع آوری گردید. در این راستا، ابتدا به تحلیل جمعی تشناختی شهرستان های استان ایلام طی سال های 1365 تا 1395 پرداخته شد، سپس رتبه بندی شهرستان های استان از نظر شاخص های مختلف توسعه پایدار در سال 1395 با استفاده از مدل تاپسیس و سطح بندی ان ها با بهره گیری از روش تحلیل خوشه ای سلسله مراتبی با استفاده از نرم افزار SPSS16 انجام شد .نتایج محاسبات حاکی از آن است که رتبه شهرستان ها در بخش های مختلف متفاوت بوده و در نهایت نیز، شهرستان ایلام توسعه یافته و شهرستان بدره محروم ترین شهرستان،شناخته شد. برای بررسی میزان نابرابری های میان شهرستا ن ها نیز از مدل ضریب پراکندگی استفاده گردید .کاربرد این مدل، نشان داد که در بین شاخص های مختلف، بیشترین میزان نابربری در شاخص اجتماعی وکمترین میزان نابرابری در شاخص جمعیتی بوده است.در آزمون فرضیهها مشخص شد که تمامی مولفه های جمعیتی مورد بررسی، بر تحقق توسعه پایدار در مناطق مرزی معنی داربوده ولی در شهرستان های غیر مرزی این استان ارتباطی بین دو شاخص جمعیتی و توسعه یافتگی وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

امایش سرزمین ، مناطق مرزی ، توسعه پایدار ، استان ایلام