ارزیابی توان اکولوژیکی جهت توسعه شهری به روش ANP ومنطق فازی با استفاده از GIS (مطالعه موردی شهرستان چابهار)

ارزیابی توان اکولوژیک فرایندی است که تلاش دارد از طریق تنظیم رابطه انسان با طبیعت ، توسعه ای درخور و هماهنگ با طبیعت را فراهم سازد لذا ذکر این نکته ضروری است که بهره مندی از طبیعت به گونه ای که کمترین زیان به محیط وارد شود و در کنار آن بهترین بهره وری برای انسان به دست آید، مدنظر است به همین منظور با توجه به هدف اصلی در این تحقیق، شهرستان چابهار واقع در استان سیستان و بلوچستان جهت ارزیابی توان اکولوژیک به منظور توسعه شهری بر اساس اصول آمایش سرزمین، با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی GIS مورد مطالعه قرار گرفت . بر این اساس ابتدا مطالعات پایه انجام و نقشه های موضوعی منطقه تهیه و سپس رقومی سازی شد . آنگاه مدل رقومی ارتفاعی DEM با استفاده از نقشه توپوگرافی در محیط Arc GIS 2.01 تولید شد . سپس با همپوشانی و تلفیق نقشه های ارتفاع شیب ، جهت ، انواع، خاک، باف خاک، عمق خاک، پوشش گیاهی، زمین شناسی، کاربری اراضی، اقلیم و فاصله از گسل با روش های ANP و منطق فازی در محیط Arc GIS 2.01 ، نقشه توان اکولوژیکی توسعه شهری تهیه شد . نتیجه کلی بیانگر آن است که کل محدوده توسعه با مساحتی حدود 068/3264 هکتار در قسم جنوب شرقی و شمالی قرار دارد که با تدقیق این محدوده و در نظر نگرفتن محدوده هایی که در ارتباط با تامین اراضی مناسب توسعه کارآیی ندارند، محدوده ای حدود 717/2800 هکتار جهت برنامه ریزی توسعه ی آتی شهر در نظر گرفته شده است

کلیدواژه ها:

توان اکولوژیک ، توسعه شهری ، شهرستان چابهار ، GIS