تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر عملکرد مادران در پیشگیری از حوادث خانگی کودکان نوپا در مراکز جامع سلامت شهر همدان، سال ۱۳۹۷

مقدمه: تئوری رفتار برنامه ریزی شده در بردارنده مفاهیم مهمی برای آموزش و توسعه برنامه های پیشگیری است، لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر عملکرد مادران در پیشگیری از حوادث خانگی کودکان نوپا انجام شد. روش کار: این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی بر ۱۱۶ مادر دارای کودک نوپا است. شرکت کنندگان به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. اطلاعات از طریق پرسش نامه محقق ساخته و سپس مداخله ی آموزشی در چهار جلسه برای گروه آزمون انجام شد. پس از گذشت دو ماه، اطلاعات مجددا از دو گروه جمع آوری و به وسیله روش های کولموگروف-اسمیرنوف ، تی زوجی، ویلکاکسون، آزمون همبستگی اسپیرمن، آزمون من ویتنی و آزمون کراسکال والیس مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بین نمرات آگاهی و سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده در دو گروه مداخله و کنترل قبل از آموزش تفاوت معنی داری نداشت (p> ۰/۰۵)، بعد از آموزش بین نمرات آگاهی و سازه های تئوری رفتار برنامه ریزی شده بین دو گروه مداخله و کنترل اختلاف معنی داری مشاهده شد (p<۰/۰۰۱). عملکرد مادران قبل از مداخله بین گروه کنترل و مداخله تفاوت معناداری وجود داشت (p=۰/۰۳۹) که این تفاوت پس از مداخله معنا دار شدتر (p<۰/۰۰۱). همچنین در خصوص سازه هنجارهای انتزاعی پس از مداخله تفاوت معنادار آماری بین گروه کنترل و مداخله مشاهده نشد (p=۰/۶۹۴). نتیجه گیری: آموزش مبتنی بر تئوری رفتار برنامه ریزی شده بر عملکرد مادران در پیشگیری از حوادث خانگی کودکان موثر است.

کلیدواژه ها:

مدل های آموزشی ، حوادث خانگی ، کودکان