ماهیت گرایی و انتقاد بر فلسفه تعلیم و تربیت در آموزش پرستاری

مقدمه: ماهیت گرایان وظیفه اصلی مدرسه را پاسداری و انتقال ارزش های بنیادی و فرهنگی می دانند. وظیفه اصلی آموزش را تربیت فراگیران برای کسب مهارت ها و آمادگی برای زندگی آینده می دانند. مدرسه به عنوان بافت اجتماعی یک جامعه هرگاه بتواند از طریق انتقال مهارت ها و دانش علمی لازم، شهروندان هوشمند و نیروی کاری ماهر تربیت کندوظیفه خود را به خوبی انجام داده است. امروزه با توجه به تغییرات گسترده در نظام آموزشی در پرستاری انتقادهایی در مقایسه با نظام تعلیم تربیتی گذشته مشاهده می شود .هدف این مطالعه کتابخانه ای بررسی علل و مشکلات در نظام تعلیم تربیت آموزش پرستاری کنونی می باشد. یافته ها : امروزه دانشکده های پرستاری مکانی برای مهندسی اجتماعی و آزمایشگری تبدیل شده اند، با توجه به نظام بهره وری صنعتی و تجاری پرستاری از حرفه به شغل تبدیل شده است،مدارس پرستاری برای پذیرش دانشجو جدید و وسواس گذشته را به خرج نمی دهند، بسیاری از موسسات خصوصی در انتقال دانش ضروری برای آگاهی و مهارتهای پرستاری ناکام بوده و بسیاری از دانشجویان دوره آموزش رسمی خود را به پایان می رسانند بدون آنکه زمینه فرهنگی و مهارت حرفه ای لازم را دارا باشند، مسئله مهم عدم جدید مدارس پرستاری در تعلیم و تربیت و استفاده از روش های سهل گیرانه و فقدان نظم انضباط در نظام می باشد، تاکید مدارس بر ارتقاء دسته جمعی که سیل عظیمی از فارغ التحصیلان ناآماده را وارد عرصه جامعه می کنند که بار اقتصادی عظیمی بر جامعه می گذارد، معلمان آمادگی کافی در تعلیم تربیت دانشجویان را ندارند، معلمان و مدیران به قدری در وظایف غیر آموزشی غرق می شوند که از وظیفه اصلی خودشان دور می شوند . نتیجه گیری: اگر مدارس پرستاری نتوانند وظایف خود را به خوبی انجام دهند سقوط نظام اجتماعی و حرفه پرستاری حتمی می باشد. از آنجایی که وظیفه اصلی مدرسه انتقال ارزش های فرهنگی و اجتماعی و تربیت شهروندان اجتماعی می باشد استفاده از نظم انضباط و جدیت در تعلیم تربیت و گزینش دانشجویان پرستاری، افزایش دانش و سازماندهی برنامه درسی بر اساس موضوع محور بودن برنامه های آموزشی، افزایش بار علمی و توانمندی ها و وسواس در گزینش اساتید پرستاری علاوه بر افزایش رشد مدنیت اجتماعی و انجام فعالیت های موثر و کارآمد بار اقتصادی جامعه را کاهش دهند.