راهبردهای اصلاح محیط فیزیکی آموزش باغبانی برای هنرجویان با نیازهای ویژه

این پژوهش، به دنبال شناسایی و ارزیابی راهبردهای اصلاح محیط فیزیکی آموزش، توسط آموزشگران باغبانی، برای کار با هنرجویان با نیازهای ویژه در ایران بود. مرحله ی نخست این پژوهش، با استفاده از فن دلفی اصلاح شده انجام گرفت. جامعه آماری شامل 31 نفر از آموزشگران باغبانی در سازمان آموزش و پرورش استثنایی ایران بود. نتیجه این مرحله از مطالعه شناسایی 27 راهبرد اصلاح محیط فیزیکی آموزش بود که با نیازهای ویژه هر هنر آموز متناسب می شود. تکرار و تمرین در محیط های اصلاح شده ی آموزشی، آموزش عملی بیش تر در محیط های متناسب شده (مانند گلخانه)، ساخت میز کاشت و میز کار برای هنرجویان با معلولیت های جسمی حرکتی، از مهم ترین راهبردهایی بودند که پاسخ گویان با آن ها موافق بودند. هم چنین، یافته ها گویای آن بودند که پیش از آغاز آموزش، یک آموزشگر باغبانی باید درباره ی هنرجویان با نیازهای ویژه شناخت کاملی داشته باشد تا بتواند بازخورد و راهبرد مناسبی ارایه کند. مرحله ی دوم تحقیق، یک بررسی پیمایشی بود. جامعه آماری این مرحله، 80 نفر از آموزشگران باغبانی بودند. یافته های این مرحله از تحقیق نشان داد که 8/34 درصد آموزشگران باغبانی، راهبردهای مورد استفاده خود را در سطح بسیار زیاد، 5/45 درصد در سطح زیاد و 7/19 درصد در سطح متوسط ارزیابی کردند. هم چنین شناسایی راهبرد های اصلاح محیط فیزیکی کلاس درس توسط آموزشگران باغبانی، پایداری درازمدت برنامه های آموزش باغبانی در مدرسه های استثنایی را رقم می زند.

کلیدواژه ها:

اصلاح محیط فیزیکی ، آموزش باغبانی ، مدرسه ی استثنایی ، هنرجویان با نیاز ویژه