بهسازی لرزه ای سازه های موجود با استفاده ازدامپر اصطکاکی

روش های مرسوم برای بهسازی لرزه ای یا با دیوار برشی بتنی یا مهاربند فولادی انجام می گیرد، این روش برای ارتقا دادن پایداری در برخی ازساختمان ها مستلزم هزینه های گران است وهم اینکه بسیار وقت گیرهست واساسا چندان هم مناسب نیستند. ازجمله موارد جذاب ارائه شده ، میرایی مکمل و متناسب با سختی است .این یک راه حل ابتکاری و جذاب برای بهسازی لرزه ای سازه ها است. این مقاله با استفاده از دمپر اصطکاکی به عنوان یکدستگاه اتلافی انرژی منفعل (میراگر غیرفعال) به منظور مقاوم سازی لرزه ای سازه های موجود، معیارهای طراحی و تجزیه و تحلیل لرزه ای یک ساختمان را مورد بحث قرار می دهد.ساختار ارایه شده در این متن با استفاده از ( برنامه المان محدود) نرم افزار SAP 2000 مدل شده است و با استفاده از هر دوروش غیر خطی تحلیل پوش آور وخطی استاتیکی و همینطور تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی تحلیل می شود. دامپر اصطکاکی اغلب به عنوان یکی از اجزاء در این سیستم به این دلیل به کار رفته که آنها در حال حاضر پتانسیل اتلاف انرژی بالایی دارند و هزینه نسبتا پایینی دارند ( ساخت وتهیه آنها نسبتا هزینه کمتری دارد) و نصبو نگهداری آنها آسان. دمپر اصطکاکی معمولا به عنوان یکی از دستگاه های اتلاف انرژی مطرح است که در به جابجایی طبقات سازه نقش دارد ، به دلیل نیروی میرایی موجود در دمپر اصطکاکی ، این میراگر مستقل از سرعتوفرکانس محتوای تحریکات است .یک دمپر اصطکاکی زمانی فعال می شود و شروع به مصرف انرژی می کند اگر که تنها نیروی اصطکاکی وارد بر میراگر آن بیش از حداکثر نیروی اصطکاکی (نیروی لغزش) باشد ؛ در غیر اینصورت، یک دمپر غیر فعال هیچ تفاوتی با یک سیتم بادبند ندارد