محور مقاله: فیزیک خاک و رشد گیاه- بررسی وجود آبگریزی خاک با روش جذب پذیری ذاتی در حوزه آبخیز دریاچه زریبار مریوان

آب پذیری و آبگریزی خاک دو ویژگی مهم فیزیکی خاک سطحی هستند. آبگریزی خاک می تواند بر فرایندهایهیدروفیزیکی حاکم بر خاک و همچنین فرایندهای اکولوژیک گیاه نظیر جوانه زنی بذر و رشد گیاه تاثیر بگذارد. در این پژوهش که درحوزه آبخیز دریاچه زریبار شهرستان مریوان انجام شد وجود آبگریزی خاک و همچنین تاثیر ویژگی های مبنایی خاک بر آن ارزیابیگردید. بدین منظور برخی از ویژگی های مبنایی 100 نمونه خاک سطحی برداشت شده از منطقه موردمطالعه با استفاده از روشهایاستاندارد آزمایشگاهی اندازه گیری شد. شاخص آبگریزی (WRI) این نمونه ها نیز با بهره گیری از روش جذب پذیری ذاتی و در شرایطرطوبتی آون- خشک تعیین گردید. نتایج نشان داد همه خاک های مورد بررسی با توجه به مقادیر WRI آبگریز می باشند. بیشترین مقدارWRI آون- خشک در خاکی سبک بافت با پوشش جنگلی مشاهده شد. نتایج همچنین بیانگر آن بود که شاخص آبگریزی خاک با کربن آلی خاک، نیتروژن کل، تنفس پایه خاک و فعالیت باکتری ها در خاک دارای همبستگی مثبت و معنی داری است.

کلیدواژه ها:

آبگریزی خاک ، روش جذب پذیری ذاتی ، ویژگی های مبنایی خاک