عابر پیاده در سامان دهی حمل و نقل شهری

چگونگی تفکیک حرکت عابرین پیاده از وسایل نقلیه در مناطق شهری و همچنین نحوه احداث گذرهای عرضی (روگذر، زیر گذر، هم سطح) در مناطق شهری و بیرون شهری شاخص مناسبی جهت تامین ایمنی حرکت عابرین می باشد. برای تخصیص کل یا قسمتی از مسیر سواره رو و تفکیک آن در محل های پر تردد داخل شهری اقداماتی لازم است . از آن جمله انجام مطالعه آماری جامع در وضعیت موجود تعداد عابرین، سرعت حرکت عابرین ، وسایل نقلیه، تعداد تصادفات و زمان تاخیر و همچنین نرخ ارتقای ایمنی عبور عابرین و افزایش رونق تجاری پیش بینی شده در اقتصاد محلی – به شرط اینکه طول مسیر از 400 متر تجاوز نکند – می باشد. در طراحی گذرهای عرضی نیز پس از انجام مطالعات جامع اماری با لحاظ وضعیت فعلی تردد عابرین از عرض سواره رو، حجم وسایل نقلیه، سرعت عبور آنها، تعداد تصادفات و تصادفات منجر به فوت و زمان توقف های وسایل نقلیه در اثر عبور عرضی عابرین و کندی عبور و مرو رو مقدار کاهش سرعت وسایل نقلیه در اثر تجاوز عابرین به سواره رو بهره جسته و سپس در انتخاب محل احداث گذر، مطالعات مربوط به ویژگی های محلی، رفتارهای عمومی ساکنین محل و محل اجرای گذر عرضی از جهت شهرسازی انجام تا ضمن جذب عبور عابرین باعث ایجاد تسهیلات جدید مانند ایستگاه های حمل و نقل عمومی یا پارکینگ نگردیده و به همراه افزایش ایمنی و سرعت حرکت عابرین، سرعت و حجم عبور وسایل نقلیه را به همراه آرامش خاطر رانندگان در سواره رو به دنبال داشته باشد.

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، گذر عرضی ، پیاده رو ، سواره رو ، وسایل نقلیه ، محیط زیست