ترجیحات و موانع مشارکت فعالیت بدنی در معتادان

پژوهش حاضر به منظور بررسی ترجیحات و موانع فعالیت بدنی معتادان از دیدگاه خودشان انجام شد. 175 شرکت کننده مرد از مراکز ترک اعتیاد پرسش­نامه های ترجیحات و موانع فعالیت بدنی و وابستگی به نیکوتین را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد کمبود انرژی (میانگین= 33/5)، کمبود زمان (میانگین= 10/5) و کمبود توان بدنی (میانگین= 07/5) سه مانع اصلی معتادان در انجام فعالیت های بدنی بود. همچنین، پاسخ دهندگان انجام فعالیت بدنی در زمان صبح (%64)، در خانه (%3/46) یا مراکز ورزشی عمومی (%7/45)، با شدت متوسط (%4/47) و زیاد (%40) و در اختیار خود (%5/68) را ترجیح دادند. پیاده روی (%60)، شنا (%45) و ورزش از طریق تلویزیون (%37) بیشترین طرفدار را داشت. علاوه براین نتایج آزمون کروسکال والیس تفاوت معناداری بین موانع انجام فعالیت بدنی نشان داد به طوری که کمبود انرژی با اثرات اجتماعی، کمبود مهارت، کمبود منابع و ترس از آسیب تفاوت معناداری داشت و از همه آن ها بیشتر بود. کمبود زمان به صورت معناداری بیشتر از کمبود منابع و ترس از آسیب بود. کمبود توان، اثرات اجتماعی، کمبود منابع و کمبود مهارت نیز بیشتر از ترس از آسیب ادراک شدند. احتمالا استفاده از برخی داروها برای درمان منجر به کاهش انرژی افراد برای انجام فعالیت بدنی شده بود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، فعالیت بدنی ، موانع ، ترجیحات