اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن آگاهی بر توانایی های شناختی و تاب آوری ورزشکاران نابینا

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری مبتنی بر ذهن­آگاهی بر توانایی­های شناختی و تاب آوری ورزشکاران نابینا بود. پژوهش حاضر، آزمایشی با طرح دوگروهی پیش­آزمون- پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری همه ورزشکاران نابینای شهر گلستان بودند که 30 نفر از آن ها با روش دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. داده­ها با استفاده از مقیاس توانایی­های شناختی و مقیاس تاب­­آوری جمع­آوری شدند. یافته­ها نشان داد که بین نمرات دو گروه آزمایش و کنترل، در نمرات مربوط به توانایی­های شناختی و تاب­آوری، در پس­آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (01/0 P <). با توجه به بالاتربودن میانگین نمرات گروه آزمایش در مرحله پس­آزمون، نتیجه گیری می­شود که مداخله موثر است و موجب بهبود توانایی­های شناختی و تاب­آوری ورزشکاران نابینا می­شود. براساس یافته­ها می­توان گفت که درمان مبتنی بر ذهن آگاهی به عنوان یکی از درمان­های موج سوم شناختی- رفتاری می­تواند در ارتقای توانایی­های شناختی و تاب آوری افراد نابینا در عرصه رقابت­های ورزشی تاثیرگذار باشد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی- رفتاری ، ذهن آگاهی ، توانایی شناختی ، تاب آوری ، ورزشکار