برآورد حداقل نیاز زیست محیطی در رودخانه شور خارستان (استان فارس)

امروزه پدیده تغییر اقلیم و خشکسالی و فعالیت های انسانی موجب بروز مشکلات زیست محیطی برای رودخانه ها و تالاب ها شده است. از این رو اهمیت حفاظت و پایش از رودخانه ها و تالاب ها به منظور کمک به بهبود وضعیت زیست محیطی آنها بیش ار پیش محسوس می باشد. رودخانه ها به عنوان یکی از منابع مهم آبی بشر برای تامین آب شرب و کشاورزی و همچنین به عنوان بستر زیستی موجودات زنده گیاهی و جانوری، نقش محوری در اکوسیستم یک منطقه ایفا می کنند. جریان زیست محیطی توصیفی از زمان، کیفیت و مقدار جریان آب مورد نیاز برای حفظ آب شیرین است و حفظ و بهبود وضعیت اکوسیستم رودخانه در یک منطقه به آن وابسته است. به دلیل دخالت های بشری در رژیم طبیعی رودخانه ها، تعیین مقدار آب زیستی یا همان حداقل نیاز زیست محیطی امری دشوار می باشد. به طور کلی روش های تعیین نیاز زیست محیطی به دو دسته روشهای هیدرولیکی و هیدرولوژیکی تقسیم می شوند. در این مقاله، حداقل نیاز(دبی) زیست محیطی رودخانه شور خارستان در استان فارس به روش های هیدرولوژیکی تعیین شده است. نتایج نشان می دهند که با توجه به شرایط اقلیمی و جغرافیایی ایران و استان فارس، روش اسماختین برای برآورد جریان زیست محیطی این رودخانه مناسب تر می باشد

کلیدواژه ها:

نیاز زیست محیطی ، روش های هیدرولوژیکی ، رودخانه شور خارستان ، دخالت های بشری