عابرین فراموش شده در شهرسازی ایران نگاهی به مشکلات معلولان جسمی - حرکتی در استفاده از پیاده روها و ارائه پیشنهاداتی جهت ایجاد تسهیلات لازم

سال انتشار: 1385
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,975

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

NCEUED01_083

تاریخ نمایه سازی: 28 اردیبهشت 1385

چکیده مقاله:

شهر فقط یک سیستم کالبدی یا طبیعی نیست، بلکه بستر زندگی انسان ها است و بنابراین مکانی برای تحقق آرمان ها، بروز خلاقیت ها و جستجوی سعادت و رضایت آنان محسوب می شود. از این نظر برنامه ریزی شهری می باید فراتر ازاهداف کالبدی و فنی به خواست های اجتماعی، فرهنگی و روانی مردم پاسخ گوید. لذا برنامه ریزی و طراحی ها باید به ویژگی جسمی تمامی مردم نیز سازگار باشد. در این میان معلولان جسمی – حرکتی از ویژگی خاص برخوردار بوده و در طرح های شهری و مخصوصا در طراحی پیاده رو ها به دست فارموشی سپرده شده اند. اگر بتوان دسترسی را برای افراد معلول فراهم ساخت، استفاده از چنین تسهیلاتی در اصل برای همه افراد جامعه فراهم گشته است. بنابراین ایجاد تمهیدات لازم برای این شهروندان، در اولویت قرار دادن آنها در طرح های امری است که باید در راس طرح هخای شهری قرار گیرد. در کشور ما با وجود قوانین مربوط به این امر تاکنون توجه اساسی صورت نگرفته است. لذا در این مقاله با تعاریفی از حقوق عابرین پیاده و مشکلات کلی آن در شهرها، مشکلات معلولان جسمی – حرکتی نیز به عنوان عابرین پیاده شهر مورد توجه قرار گرفته است و در آخر نیز پیشنهاداتی جهت کاهش این مشکلات ارائه گردیده است.

نویسندگان

سیدعباس رجایی

دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا، دا