اثر حرارت ورودی روی ریزساختار و سختی فولاد δ–TRIP با آلومینیوم بالا در جوشکاری لیزر فیبری

فولادهای TRIP (Transformation Induced Plasticity) امروزه راه حل مناسبی برای کاهش وزن اتوبیل ها به منظور کاهش مصرف سوخت و نیز دستیابی به استانداردهای محیط زیستی می باشند. در فولادهای مرسوم با افزایش استحکام، متعاقبا چقرمگی به مقدار قابل توجهی افت می کند. به همین خاطر تحقیقات اخیر معطوف به توسعه فولادهای موسوم به فولادهای TRIP شده اند که هر دو مولفه استحکام و چقرمگی را همزمان به مقدار مورد قبولی دارا است. با توسعه این فولادها، نیاز به جوشکاری با مقدار فلز جوش کمتر و استحکام مناسب احساس می شود. به همین خاطر تحقیق حاضر به بررسی اثر حرارت ورودی در جوشکاری لیزر فیبر بر روی ابعاد فلز جوش، ریزساختار و سختی جوش حاصله در نوع خاصی از فولاد TRIP موسوم به فولاد δ-TRIP با مقدار کربن 0.4% و مقدار آلومینیوم 4% پرداخته است. جوشکاری bead on plate در سه حرارت ورودی مختلف 28.60 و 80 (J/mm) انجام شده و اثر آن روی ریزساختار و سختی حاصل مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که با افزایش حرارت ورودی، نرخ سود شدن کاهش یافته و این عامل باعث پایداری مقدار بیشتری از فاز نرم فریت دلتا می شود که در نتیجه ی آن مقدار سختی فلز جوش کاهش یافته و بنابراین اختلاف سختی بین فلز پایه و فلز جوش تعدیل می یابد.

کلیدواژه ها:

فولاد δ-TRIP ، عملیات حرارتی ، جوشکاری لیزر فیبری ، حرارت ورودی ، آلومینیوم بالا ، میکروسختی