نگاه جامعه شناختی به اشعار فروغ فرخزاد

جامعه شناسی ادبیات، از نگرش های نوین به ادبیات است که می­کوشد تفسیری علمی و عملی از آثار ادبی ارائه نماید به گونه ای که بتوان از آنها به مثابه انعکاسی از واقعیات جامعه در حل مسائل و حتی بحران های اجتماعی بهره برد؛ توجه به مسائل اجتماعی با انقلاب مشروطیت  به عنوان یکی از مولفه ­های شعری  مطرح شد و در شعر نو، توسط نیما و طرفدارانش به اوج رسید و در جریان سمبولیسم اجتماعی ادامه یافت. فروغ فرخزاد یکی از شاعران برجسته این جریان است که  در دوره دوم شاعری توجه ویژه­ای به شعر اجتماعی نشان داده است. این پژوهش با هدف بررسی جامعه­ شناسی اشعار فرخزاد، کوشیده به شیوه تحلیلی – توصیفی دیدگاه جامعه­ شناختی او را نسبت به مسائل اجتماعی بررسی کند. نتایج تحقیق نشان داد: فرخزاد در شعرهای اجتماعی خود در برابر  مقوله­ های اجتماعی عصرش واکنش نشان داده و به عنوان یک منتقد توانست نابرابری­ های اجتماعی،تضادها،تباهی­ ها، استبداد، فقر و بی ­عدالتی و ... را با نمادگرایی و طنزپردازی به بیانی طبیعی و تاثیرگذار بیان کند و تصویری واضح و واقعی از جامعه عصر پهلوی دوم ارائه نمود.

کلیدواژه ها:

فروغ فرخزاد ، جامعه شناختی ، انتقاد ، نماد ، طنز