نقش جهت گیری هدف در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان سیب و سوران

این پژوهش با هدف بررسی نقش جهت گیری هدف در پیش بینی خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان سیب و سوران انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش راتمامی دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه شهرستان سیب و سوران در سال تحصیلی 1397-98 تشکیل داد که از بین این افراد تعداد 350 نفر با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و به پرسشنامه خودکارآمدی ریاضی و مقیاس جهت گیری هدف پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و گرسیون چندگانه به شیوه همزمان در SPSS-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که رابطه مثبت و معنی داری بین جهت گیری هدف تبحرگرا و جهت گیری هدف عملکرد گرایی با خودکارآمدی ریاضی وجوددارد. همچنین نتایج نشان داد که رابطه منفی و معنی داری بین جهت گیری اجتناب از تبحر و جهت گیری اجتناب از عملکرد با خودکارآمدی ریاضی وجوددارد. علاوه بر این نتایج نشان داد که جهت گیری هدف تبحرگرا، جهت گیری هدف اجتناب از تبحر و جهت گیری هدف عملکردگرایی قادر به پیش بینی خودکارآمدی ریاضی در دانش آموزان بودند. نتایج این پژوهش بیانگر تاثیر زیاد جهت گیری هدف بر خودکارآمدی ریاضی دانش آموزان دوره اول مت.سطه شهرستان سیب و سوران می باشد بر مبنای این نتایج باید توجه بیشتری به جهت گیری هدف در دانش آموزان داشت.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، ریاضی ، جهت گیری هدف ، دانش آموزان