مطالعه مفهوم روح مطلق در فلسفه هنر هگل

گئورگ ویلهم فریدریش هگل (1830-1770) از فیلسوفان مشهور آلمان که هسته مرکزی در نظام فلسفی خود را روح مطلق نامیده است و با توجه به آن فلسفهاش را به سه قسمت تقسیم میکند: (1 ذهن (2 عین (3 روح و به روابط مابین آنها و فرآیند روح جهان که فرآیندی عاقلانه و دیالکتیکی است، می پردازد. هگل کار روح مطلق را، درک مطلق میداند و با سه شیوه آنرا ظاهر میکند: (1 هنر (2 دین (3 فلسفه. در هر سه مورد ویژگیهای روح مطلق مشهود است. هدف کلی تحقیق حاضر، بررسی رابطه ی روح مطلق در فلسفه هنر هگل میباشد و روش پژوهش به شیوه ی توصیفی- تحلیلی و کتابخانه ای صورت گرفته است. یافته های حاصل از این تحقیق آن است که هنر و دین و فلسفه هر چند در اصل یکی میباشند ولی در جلوه گری و ظهورشان با یکدیگر تفاوت وجود دارد و در روند حرکتشان نیز که رو به سمت پیشرفت است، شدت و ضعف دیده میشود. بطور مثال از ویژگیهای روح مطلق آزادی و پایان ناپذیری است که در حوزه های هنر و دین و روح هنوز از نشانه های پایان ناپذیری پیراسته نشده است. میتوان آن را با بیان مولانا چنین توصیف کرد:این جهان یک فکرت است از عقل کل عقل چون شاه است و صورتها مثل

کلیدواژه ها:

هگل ، فلسفه ، روح مطلق ، زیبایی ، هنر.