گسترش تصوف در هند (باتاملی برزندگانی نظام الدین اولیا چشتی 633 - 725 ه.ق)

تصوف با چهار گرایش مهم در هند (چشتیه. قادریه. سهروردیه. نقش بندیه) از جریانات مهم و تاثیرگذار در جلب و جذب هندوان به دین مبین اسلام بوده و این امر مهم میسور نبوده مگر از جهت عملی و وجود شخصیت هایی چون معین الدین چشتی و نظام الدین اولیا که نقش ارزشمندی را چه از جهت اخلاق عملی وچه از جهت پرورش شاگردان و نیز همنوایی وهمگرایی با جامعه آنروز هند ایفا کرده اند.نگارنده این سطور بر این است که گسترش تصوف در هند را با تاکید بر طریقت چشتیه که همان سلوک عرفانی نظام الدین اولیا است را با مروری بر بیوگرافی مختصری از این عارف بزرگ وبا استفاده از روش کتابخانه ای دنبال کند.آنچه اهمیت دارد روشی است این مبلغین فهیم وهوشمند پیش گرفته اند-روشی مسالمت جویانه ومبتنی بر محبت و انسان دوستی وبرابری انچه به واقع شیوه پیامبر( ص) بوده-بی توجهی به مظاهر دنیوی، همراهی، هماهنگی و همنوایی با بومیان و یادگیری زبان آنان واصل مهم تسامح و تساهل دینی که نتیجتا، سبب جذب قلوب و گرایش قلبی و درونی بومیان به اسلام شد. از دید نگارنده شیوه مذکو ر، یکی از بهترین شیوه های ترویج و تبلیغ دین اسلام، مبتنی و مطابق بر آیات و آموزه های انسان ساز اسلام می باشد.

کلیدواژه ها:

تصوف ، چشتیه ، نظام الدین اولیاء ، هند