بررسی رابطه بین باورهای انگیزشی و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه لرستان

یکی از موضوعات تاریخی که مورد توجه محققان قدیم و جدید بوده و شیوع بالایی دارد و بیشتر در بین دانشجویان و سطوح دانشگاهها دیده می شود اهمال کاری تحصیلی است. عوامل متعددی با اهمالکاری تحصیلی در ارتباط هستند. در بین این عوامل، باورهای انگیزشی نقش عمده ای را به خود اختصاص داده اند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی رابطهی بین باورهای انگیزشی و اهمال کاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه لرستان بود. در این تحقیق از روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری مورد مطالعه در این تحقیق کلیه دانشجویان به تعداد 7000 نفر (4500 مونث و 2500 مذکر) بود. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده گردید و تعداد 360 نفر (242 مونث و 118 مذکر) به عنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب گردید. برای جمع آوری داده های مورد نیاز، مقیاس اهمال کاری تاکمن و پرسشنامه راهبردهای انگیزشی که به وسیلهی پتریج و دی گروت ساخته شده بکار رفته است. برای تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های تحقیق علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از جمله میانگین و انحراف معیار، از آزمون های آمار استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین عامل های خودکارآمدی و ارزش گذاری درونی با اهمال کاری تحصیلی رابطه منفی و معنی دار وجود دارد ولی رابطه بین اضطراب امتحان و اهمال کاری تحصیلی مثبت است. از بین باور های انگیزشی، عوامل ارزش گذاری درونی و اضطراب امتحان در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی حائز اهمیت می باشند.

کلیدواژه ها:

باورهای انگیزشی ، اهمال کاری تحصیلی ، دانشجویان.